Odmiana imienia Lesławka przez przypadki

Lesławka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Lesławka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Lesławki

Celownik
(komu? czemu?):Lesławce

Biernik
(kogo? co?):Lesławkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Lesławką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Lesławce

Wołacz
(hej!):Lesławko!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
LesławkaLesławka odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Ja i Lesławka nie wiedziałyśmy, co robić.
Autorem artykułu jest Lesławka.
Na drugie imię mam Lesławka.
W domu Lesławka często urządza rodzicom pokazy mody.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
LesławkiTata Lesławki opowiedział mi o swoich przygodach w wojsku.
Dla Lesławki ten pies jest naprawdę bezcenny.
Zostało sto dni do narodzin Lesławki.
Zobaczyłam uśmiechniętą twarz Lesławki.
Jestem mamą Lesławki i jeszcze trojga innych dzieci.

Celownik:
(komu? czemu?)
LesławceMama przyznała rację Lesławce.
Proszę Lesławce nie dokuczać!
Musiałam się zwierzyć Lesławce.
Zerwał jabłko i podał je Lesławce.
Przyglądam się Lesławce.

Biernik:
(kogo? co?)
LesławkęSpojrzałam na Lesławkę jak dopisuje kolejne literki.
Na Lesławkę moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.
Sierżant wpatrywał się w Lesławkę jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.
Doprowadził tym Lesławkę do stanu bliskiego apopleksji.
Patrzy na Lesławkę wyczekująco.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
LesławkąSiedzieliśmy z Lesławką przy basenie.
Ja z Lesławką chcemy się przebrać za wampiry.
Refleksyjnie po spotkaniu z Lesławką.
Byliśmy z Lesławką na jarmarku.
Obie z Lesławką miałyśmy ochotę skakać do góry.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
LesławceZastanawiał się dlaczego wspomniał o Lesławce.
Dziś jeszcze powiemy sobie słówko o Lesławce.
Chcę wiedzieć, co myślisz o Lesławce.
Związana jest z nią legenda o Lesławce.
Myślałam cały czas tylko o Lesławce.

Wołacz:
(hej!)
LesławkoGdzie jesteś Lesławko!?
Dziękuję Lesławko za rozmowę!
Lesławko! Gdzie jesteś?
Lesławko! Wróć do mnie!
Lesławko! Uważaj!