Odmiana imienia Lechosławka przez przypadki

Lechosławka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Lechosławka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Lechosławki

Celownik
(komu? czemu?):Lechosławce

Biernik
(kogo? co?):Lechosławkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Lechosławką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Lechosławce

Wołacz
(hej!):Lechosławko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
LechosławkaDziś dowiedziałam się, że ma na imię Lechosławka.
Lechosławka wraca do domu.
W domu Lechosławka często urządza rodzicom pokazy mody.
Ja i Lechosławka nie wiedziałyśmy, co robić.
Lechosławka nie umie śpiewać.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
LechosławkiProsimy o pomoc dla Lechosławki.
Postanowiłam zadzwonić do Lechosławki.
Dzisiaj pojechaliśmy do mieszkania Lechosławki.
Zobaczyłam uśmiechniętą twarz Lechosławki.
Przez cały dzień czułam wzrok Lechosławki na sobie.

Celownik:
(komu? czemu?)
LechosławceKto wie, może Lechosławce wyjdzie do na dobre.
Kupiłem Lechosławce magnes na lodówkę.
Opowiadam Lechosławce o swoich zainteresowaniach.
Przyglądam się Lechosławce.
Korzysta z okazji, by wyznać Lechosławce miłość.

Biernik:
(kogo? co?)
LechosławkęSpojrzałam na Lechosławkę.
Widziałem dzisiaj Lechosławkę z mojej klasy.
Spojrzała na Lechosławkę jeszcze raz.
Spojrzał na Lechosławkę z zaciekawieniem.
Poszłam dalej i wtedy poznałam Lechosławkę.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
LechosławkąSprzątam pokój z Lechosławką.
Wymyśliłam z Lechosławką nową zabawę.
Siedzieliśmy z Lechosławką na ławce w parku.
Siedzieliśmy z Lechosławką na kanapie.
Pracuję z Lechosławką.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
LechosławceChciałbym być teraz przy Lechosławce.
Nie wspomniałem na początku o Lechosławce.
Mówimy tu oczywiście o Lechosławce.
Ten wiersz jest o Lechosławce.
Pomyśl nad tym, co mówiłam Ci o Lechosławce.

Wołacz:
(hej!)
LechosławkoDzień dobry Lechosławko!
Dziękuję Lechosławko za rozmowę!
Hej Lechosławko!
Lechosławko! Uważaj!
Cześć Lechosławko!