Odmiana imienia Lech przez przypadki

Lech imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Lech

Dopełniacz
(kogo? czego?):Lecha

Celownik
(komu? czemu?):Lechowi

Biernik
(kogo? co?):Lecha

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Lechem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Lechu

Wołacz
(hej!):Lechu!

PrzypadekLiczba mnoga

Mianownik
(kto? co?):Lechowie, Lechy

Dopełniacz
(kogo? czego?):Lechów

Celownik
(komu? czemu?):Lechom

Biernik
(kogo? co?):Lechów

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Lechami

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Lechach

Wołacz
(hej!):Lechowie, Lechy!

Przykłady deklinacji imienia Lech” w zdaniach w liczbie pojedynczej

Mianownik (kto? co?): Lech

Lech chce pójść ze mną na spacer.
Lech odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Lech ma katar i źle się czuje.
Autorem artykułu jest Lech.
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Lech.

Dopełniacz (kogo? czego?): Lecha

Tata Lecha sam opatrzył mi nogę.
Uroda Lecha miała potężną moc.
Lubię śpiewać zwłaszcza dla Lecha.
Byłam pełna uznania dla rozwoju Lecha.
Póki co dodaję zdjęcia Lecha z wakacji.

Celownik (komu? czemu?): Lechowi

Mama przyznała rację Lechowi.
Ten nie pozostał dłużny Lechowi.
Kupiłem Lechowi magnes na lodówkę.
Napisałem wiersz dzięki Lechowi.
Lechowi udało się usłyszeć tylko parę słów.

Biernik (kogo? co?): Lecha

Widzę Lecha.
Przed sesją zapytałam Lecha co lubi.
Postaram się namówić Lecha na spacer.
Lecha natychmiast ogarnęła gorąca błogość.
Przed wejściem spotkaliśmy Lecha.

Narzędnik (z kim? z czym?): Lechem

Wieczorem z Lechem znowu idziemy na spacer.
Razem z Lechem przestaliśmy dawno za nimi nadążać.
Pracuję razem z Lechem.
Zakończyliśmy edycję kwietniową z Lechem.
Razem z Lechem wpadliśmy na pomysł pewnej sesji.

Miejscownik (o kim? o czym?): Lechu

Zastanawiam się dlaczego wspomniałeś o Lechu.
Pamiętam o Lechu.
Piszę o Lechu.
Czasami myślę sobie o Lechu.
Pamiętajmy o Lechu i o tym, że była dobra dla nas wszystkich.

Wołacz (hej!): Lechu

Dziękuję Lechu za rozmowę!
Lechu! Gdzie jesteś?
Cześć Lechu!
Witaj Lechu!
Lechu! Uważaj!