Odmiana imienia Larysunia przez przypadki

Larysunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Larysunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Larysuni

Celownik
(komu? czemu?):Larysuni

Biernik
(kogo? co?):Larysunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Larysunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Larysuni

Wołacz
(hej!):Larysuniu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
LarysuniaJutro Larysunia wyjdzie ze szpitala.
Larysunia tego nie widzi.
Larysunia ma katar i źle się czuje.
Moje drugie imię to właśnie Larysunia.
Jak już wiecie mam na imię Larysunia.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
LarysuniNie ma Larysuni.
Nie mogła się doczekać, by w końcu wysłać ją do Larysuni.
Postanowiłam zadzwonić do Larysuni.
Zobaczyłam uśmiechniętą twarz Larysuni.
Tymczasem zauważyłam wpis Larysuni kilka dni temu.

Celownik:
(komu? czemu?)
LarysuniLarysuni udało się usłyszeć tylko parę słów.
Tego Larysuni było już za wiele.
Ja na pewno przekaże swój procent Larysuni.
Chciałam szybko pochwalić się Larysuni.
Ten nie pozostał dłużny Larysuni.

Biernik:
(kogo? co?)
LarysunięNieśmiało gładzi Larysunię po włosach.
Chwyciła Larysunię za rękaw płaszcza.
Śmiał się głośno, wesoło i patrzał na Larysunię bardzo przyjaźnie.
Widzę Larysunię.
Na Larysunię moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
LarysuniąJa z Larysunią siedzieliśmy w środku razem z narzędziami.
Ale można sobie zrobić zdjęcie z Larysunią.
W praktyce minęło już pół roku odkąd nie jestem z Larysunią.
Wieczorem z Larysunią znowu idziemy na spacer.
Ja z Larysunią chcemy się przebrać za wampiry.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
LarysuniDzisiaj chciałam napisać o Larysuni.
Te widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o Larysuni.
Dobrze, że wspomniałeś o Larysuni.
Mamrotał coś o Larysuni, gdy podtrzymywał się ściany.
Piszę o Larysuni.

Wołacz:
(hej!)
LarysuniuCześć Larysuniu!
Witaj Larysuniu!
Dziękuję Larysuniu za rozmowę!
Hej Larysuniu!
Larysuniu! Wróć do mnie!