Odmiana imienia Kwira przez przypadki

Kwira imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Kwira

Dopełniacz
(kogo? czego?):Kwiry

Celownik
(komu? czemu?):Kwirze

Biernik
(kogo? co?):Kwirę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Kwirą

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Kwirze

Wołacz
(hej!):Kwiro!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
KwiraCo robi Kwira?
Autorem artykułu jest Kwira.
Za chwilę wróci Kwira z lasu.
Mam na imię Kwira.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Kwira.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
KwiryUroda Kwiry miała potężną moc.
Dziadek Kwiry w tym czasie miał chorą rękę.
Przed domem Kwiry zauważyłem wózek z dzieckiem.
Na korytarzu blisko pokoju Kwiry stało kilka osób.
Wysyłam list do Kwiry.

Celownik:
(komu? czemu?)
KwirzeZaproponowałem Kwirze dwa tematy.
Oddaję Kwirze list.
Rozalia z troską przyglądała się Kwirze.
Przyglądam się Kwirze.
Kwirze oczy błyszczą.

Biernik:
(kogo? co?)
KwiręPatrzył na Kwirę z pełnym zgrozy podziwem.
Kiedy podążyłam za jego wzrokiem, ujrzałam Kwirę.
Kwirę znalazłam w recepcji hotelu.
Patrzy na Kwirę wyczekująco.
Spojrzałem znacząco na Kwirę.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
KwirąOboje z Kwirą kochamy słodycze, a ja uwielbiam piec.
Dzisiaj miałam się spotkać pierwszy raz z Kwirą.
Zostaliśmy z Kwirą w salonie sami.
Obie z Kwirą miałyśmy ochotę skakać do góry.
Śpiewam z Kwirą.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
KwirzeOd ostatniego wpisu o Kwirze wydarzyło się sporo.
Posiadam całą serię powieści tego autora o Kwirze.
Myślałam cały czas tylko o Kwirze.
Chciałam dowiedzieć się więcej o Kwirze.
Mowa oczywiście o Kwirze.

Wołacz:
(hej!)
KwiroHej Kwiro!
Gdzie jesteś Kwiro!?
Kwiro! Uważaj!
Dobranoc Kwiro!
Witaj Kwiro!