Odmiana imienia Kurtek przez przypadki

Kurtek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Kurtek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Kurtka

Celownik
(komu? czemu?):Kurtkowi

Biernik
(kogo? co?):Kurtka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Kurtkiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Kurtku

Wołacz
(hej!):Kurtku!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
KurtekDziś Kurtek ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Za chwilę wróci Kurtek z lasu.
Kurtek tego nie widzi.
W domu Kurtek często urządza rodzicom pokazy mody.
Kurtek wraca do domu.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
KurtkaKrótki filmik przedstawiający braciszka Kurtka.
Nie ma Kurtka.
Trzeba wymyślić jakąś bajkę dla Kurtka.
Na korytarzu blisko pokoju Kurtka stało kilka osób.
Muszę pochwalić pomysł Kurtka.

Celownik:
(komu? czemu?)
KurtkowiMama przyznała rację Kurtkowi.
Tym razem nie damy Kurtkowi dojść do głosu.
Kurtkowi przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Oddaję Kurtkowi list.
Co tej Kurtkowi po głowie chodzi?

Biernik:
(kogo? co?)
KurtkaKurtka znalazłam w recepcji hotelu.
Przeprosiłam Kurtka i poszłam dalej.
Lubię Kurtka.
Nieśmiało gładzi Kurtka po włosach.
Śmiał się głośno, wesoło i patrzał na Kurtka bardzo przyjaźnie.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
KurtkiemZostaliśmy z Kurtkiem w salonie sami.
Razem z Kurtkiem znaleźliśmy fajne towarzystwo do zabawy.
Idę na spacer z Kurtkiem.
Ja z Kurtkiem siedzieliśmy w środku razem z narzędziami.
W praktyce minęło już pół roku odkąd nie jestem z Kurtkiem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
KurtkuNa pewno słyszałyście o Kurtku.
Chcę wiedzieć, co myślisz o Kurtku.
Dziś jeszcze powiemy sobie słówko o Kurtku.
Przez chwilę pomyślałam o Kurtku.
Myślałam cały czas tylko o Kurtku.

Wołacz:
(hej!)
KurtkuHej Kurtku!
Kurtku! Wróć do mnie!
Dzień dobry Kurtku!
Kurtku! Uważaj!
Gdzie jesteś Kurtku!?