Odmiana imienia Kunibert przez przypadki

Kunibert imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Kunibert

Dopełniacz
(kogo? czego?):Kuniberta

Celownik
(komu? czemu?):Kunibertowi

Biernik
(kogo? co?):Kuniberta

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Kunibertem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Kunibercie

Wołacz
(hej!):Kunibercie!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
KunibertMa na imię Kunibert.
Kunibert wraca do domu.
Ja i Kunibert nie wiedziałyśmy, co robić.
Autorem niniejszego tekstu jest Kunibert.
Dla mnie było już jasne, ze Kunibert umiera.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
KunibertaKrótki filmik przedstawiający braciszka Kuniberta.
Pozostało jeszcze zadzwonić do rodziców i siostry Kuniberta.
Prosimy o pomoc dla Kuniberta.
Ręka Kuniberta uniesiona ponad głowę zamachnęła się.
Postanowiłam zadzwonić do Kuniberta i chłopaków.

Celownik:
(komu? czemu?)
KunibertowiKunibertowi włosy stanęły dęba na głowie.
Co tej Kunibertowi po głowie chodzi?
Przyglądam się Kunibertowi.
Kunibertowi przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Coś muszę Kunibertowi powiedzieć, stoi i czeka.

Biernik:
(kogo? co?)
KunibertaPrzed wejściem spotkaliśmy Kuniberta.
Patrzę na Kuniberta i nic nie rozumiem.
Spojrzałem znacząco na Kuniberta.
Zdjęcie przesłane przez Kuniberta.
Popatrzyłam na Kuniberta przekonana, że zacznie mówić dalej.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
KunibertemRazem z Kunibertem wpadliśmy na pomysł pewnej sesji.
Kasia z Kunibertem mieli dużo szczęścia mając taką pogodę.
Śpiewam z Kunibertem.
Zostanę tu tylko z Kunibertem i chłopakami.
Powinnam jednak pojechać z Kunibertem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
KunibercieZastanawiam się czy powiedzieć mami o Kunibercie.
Przez chwilę pomyślałam o Kunibercie.
Pomyśl nad tym, co napisałam ci o Kunibercie.
Te widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o Kunibercie.
Muszę Ci powiedzieć prawdę o Kunibercie.

Wołacz:
(hej!)
KunibercieDobry wieczór Kunibercie!
Dzień dobry Kunibercie!
Kunibercie! Uważaj!
Cześć Kunibercie!
Gdzie jesteś Kunibercie!?