Odmiana imienia Kunegundka przez przypadki

Kunegundka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Kunegundka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Kunegundki

Celownik
(komu? czemu?):Kunegundce

Biernik
(kogo? co?):Kunegundkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Kunegundką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Kunegundce

Wołacz
(hej!):Kunegundko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
KunegundkaKunegundka tego nie widzi.
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Kunegundka.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Kunegundka.
Jeśli jednak przegrasz, Kunegundka zostaje z nami.
Kunegundka ma katar i źle się czuje.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
KunegundkiZbieramy na nowy wózek dla Kunegundki.
Nie ma Kunegundki.
Specjalnością Kunegundki jest jazda na koniu.
Rodzina Kunegundki wspólnie spędziła świąteczny wieczór.
Serce Kunegundki stanęło na moment.

Celownik:
(komu? czemu?)
KunegundceKunegundce przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Kunegundce wpadły w ucho słowa piosenki.
Dzięki Kunegundce święta nabrały nowego wymiaru.
Zszedłem z drogi Kunegundce i usiadłem w fotelu.
Kto wie, może Kunegundce wyjdzie do na dobre.

Biernik:
(kogo? co?)
KunegundkęLubię Kunegundkę.
Kacper patrzył na Kunegundkę ze zdumieniem.
Na Kunegundkę spłynęła niewymowna ulga.
Doprowadził tym Kunegundkę do stanu bliskiego apopleksji.
Spojrzałam na Kunegundkę w wymownym geście.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
KunegundkąIdę na spacer z Kunegundką.
Dorota spotkała się z Kunegundką.
Ja z Kunegundką coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.
Byliśmy z Kunegundką na jarmarku.
Sprzątam pokój razem z Kunegundką.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
KunegundceWczoraj wspomniałam o Kunegundce z moim tatą.
Wtedy chciałam się czegoś dowiedzieć o nim i o Kunegundce.
I tak oto dowiedziałam się czegoś nowego o Kunegundce.
To jest pieśń o Kunegundce.
W powrotnej drodze myślał o Kunegundce.

Wołacz:
(hej!)
KunegundkoCześć Kunegundko!
Kunegundko! Wróć do mnie!
Dobry wieczór Kunegundko!
Witaj Kunegundko!
Gdzie jesteś Kunegundko!?