Odmiana imienia Kseniulka przez przypadki

Kseniulka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Kseniulka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Kseniulki

Celownik
(komu? czemu?):Kseniulce

Biernik
(kogo? co?):Kseniulkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Kseniulką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Kseniulce

Wołacz
(hej!):Kseniulko!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
KseniulkaJeśli jednak przegrasz, Kseniulka zostaje z nami.
Kseniulka wraca do domu.
Mam na imię Kseniulka.
Kseniulka odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Dopiero do mnie dotarło, że Kseniulka już tu jest.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
KseniulkiSpecjalnością Kseniulki jest jazda na koniu.
Dla Kseniulki ten pies jest naprawdę bezcenny.
Rodzina Kseniulki zginęła w wypadku samochodowym.
Tymczasem zauważyłam wpis Kseniulki kilka dni temu.
Zostało sto dni do narodzin Kseniulki.

Celownik:
(komu? czemu?)
KseniulceDaję Kseniulce, to co najlepsze we mnie.
Mam nadzieję, że Kseniulce również się podoba.
Kseniulce oczy błyszczą.
Musiałam się zwierzyć Kseniulce.
Oddaję Kseniulce list.

Biernik:
(kogo? co?)
KseniulkęPatrzył na Kseniulkę z pełnym zgrozy podziwem.
Nieśmiało gładzi Kseniulkę po włosach.
Poznałam paru fajnych ludzi, w tym Kseniulkę.
Oszołomienie spadło teraz na Kseniulkę i na moment odebrało mu wigor.
Odprowadziłam Kseniulkę do wyjścia.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
KseniulkąOboje z Kseniulką kochamy słodycze, a ja uwielbiam piec.
Ja z Kseniulką siedzieliśmy w środku razem z narzędziami.
Przez chwilę oboje z Kseniulką patrzyli na siebie.
Karolina miała się spotkać z Kseniulką przed szkołą.
Jadę z Kseniulką na dyskotekę.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
KseniulcePrzynajmniej tak myślał tata o Kseniulce.
Pomyśl nad tym, co napisałam ci o Kseniulce.
Marzę o Kseniulce.
Chcę wiedzieć, co myślisz o Kseniulce.
Zastanawiałam się czy powiedzieć mamie o Kseniulce.

Wołacz:
(hej!)
KseniulkoKseniulko! Gdzie jesteś?
Cześć Kseniulko!
Kseniulko! Uważaj!
Dzień dobry Kseniulko!
Kseniulko! Wróć do mnie!