Odmiana imienia Ksencia przez przypadki

Ksencia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Ksencia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Ksenci

Celownik
(komu? czemu?):Ksenci

Biernik
(kogo? co?):Ksencię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Ksencią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Ksenci

Wołacz
(hej!):Ksenciu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
KsenciaKsencia wraca do domu.
Dziś Ksencia ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Ma na imię Ksencia.
Dla mnie było już jasne, ze Ksencia umiera.
Ksencia chce pójść ze mną na dyskotekę.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
KsenciTata Ksenci sam opatrzył mi nogę.
Przez uchylone drzwi usłyszałem wołanie Ksenci.
Dziadek Ksenci w tym czasie miał chorą rękę.
Nie ma Ksenci.
Zobaczyłam uśmiechniętą twarz Ksenci.

Celownik:
(komu? czemu?)
KsenciZostawiam Ksenci karteczkę i już mnie nie ma.
Kto wie, może Ksenci wyjdzie do na dobre.
Ksenci udało się usłyszeć tylko parę słów.
Daję Ksenci, to co najlepsze we mnie.
Oddaję Ksenci list.

Biernik:
(kogo? co?)
KsencięO jego personalia miałam spytać Ksencię prywatnie.
Patrzę na Ksencię i nic nie rozumiem.
Przed wejściem spotkaliśmy Ksencię.
Spojrzałam na Ksencię w wymownym geście.
Spojrzałem znacząco na Ksencię.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
KsenciąJa z Ksencią zrobiłyśmy koktajl brzoskwiniowy z nektarynek.
Kasia z Ksencią mieli dużo szczęścia mając taką pogodę.
Razem z Ksencią wpadliśmy na pomysł pewnej sesji.
Sprzątam pokój razem z Ksencią.
Śpiewam z Ksencią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
KsenciPomyśl nad tym, co napisałam ci o Ksenci.
Wczoraj wspomniałam o Ksenci z moim tatą.
Teraz chcę napisać parę słów o Ksenci.
Dobrze, że wspomniałeś o Ksenci.
Chciałam dowiedzieć się więcej o Ksenci.

Wołacz:
(hej!)
KsenciuDobry wieczór Ksenciu!
Dzień dobry Ksenciu!
Dziękuję Ksenciu za rozmowę!
Ksenciu! Wróć do mnie!
Gdzie jesteś Ksenciu!?