Odmiana imienia Ksawier przez przypadki

Ksawier imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Ksawier

Dopełniacz
(kogo? czego?):Ksawiera

Celownik
(komu? czemu?):Ksawierowi

Biernik
(kogo? co?):Ksawiera

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Ksawierem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Ksawierze

Wołacz
(hej!):Ksawierze!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
KsawierKsawier chce pójść ze mną na spacer.
Ma na imię Ksawier.
Dopiero do mnie dotarło, że Ksawier już tu jest.
Ksawier odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Dobrze, że Ksawier grzecznie śpi.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
KsawieraNa korytarzu blisko pokoju Ksawiera stało kilka osób.
Nie mogę się otrząsnąć po odejściu Ksawiera.
Muszę pochwalić pomysł Ksawiera.
Przed domem Ksawiera zauważyłem wózek z dzieckiem.
Nie lubię Ksawiera.

Celownik:
(komu? czemu?)
KsawierowiOddaję Ksawierowi list.
Nie wiem, co powiedzieć Ksawierowi.
Dzięki Ksawierowi święta nabrały nowego wymiaru.
Ksawierowi wpadły w ucho słowa piosenki.
Ksawierowi oczy błyszczą.

Biernik:
(kogo? co?)
KsawieraDoprowadził tym Ksawiera do stanu bliskiego apopleksji.
Chwyciła Ksawiera za rękaw płaszcza.
Spojrzał na Ksawiera z zaciekawieniem.
Kiedy podążyłam za jego wzrokiem, ujrzałam Ksawiera.
Spojrzała na Ksawiera jeszcze raz.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
KsawieremByliśmy z Ksawierem na jarmarku.
Ale można sobie zrobić zdjęcie z Ksawierem.
Siedzieliśmy z Ksawierem na kanapie.
Dzisiaj miałam się spotkać pierwszy raz z Ksawierem.
Siedzieliśmy z Ksawierem na ławce w parku.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
KsawierzeI tak oto dowiedziałam się czegoś nowego o Ksawierze.
Mowa oczywiście o Ksawierze.
W powrotnej drodze myślał o Ksawierze.
Pomyśl nad tym, co napisałam ci o Ksawierze.
Kiedyś chciałam napisać o Ksawierze.

Wołacz:
(hej!)
KsawierzeKsawierze! Wróć do mnie!
Gdzie jesteś Ksawierze!?
Ksawierze! Gdzie jesteś?
Dobranoc Ksawierze!
Witaj Ksawierze!