Odmiana imienia Krzysiu przez przypadki

Krzysiu imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Krzysiu

Dopełniacz
(kogo? czego?):Krzysia

Celownik
(komu? czemu?):Krzysiowi

Biernik
(kogo? co?):Krzysia

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Krzysiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Krzysiu

Wołacz
(hej!):Krzysiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
KrzysiuMoje drugie imię to właśnie Krzysiu.
Autorem niniejszego tekstu jest Krzysiu.
Dla mnie było już jasne, ze Krzysiu umiera.
Ja i Krzysiu nie wiedziałyśmy, co robić.
Gdzie jest Krzysiu?

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
KrzysiaLampion z dyni zrobiony na prośbę Krzysia.
Przyglądałam się dłoniom Krzysia.
Najbardziej polubiłam ojca Krzysia.
Od razu zobaczyła ich mama Krzysia.
Późny start nie okazał się być zgubnym dla kariery Krzysia.

Celownik:
(komu? czemu?)
KrzysiowiPowiedz wszystkim i Krzysiowi, że nic mi nie jest.
Coś muszę Krzysiowi powiedzieć, stoi i czeka.
Zszedłem z drogi Krzysiowi i usiadłem w fotelu.
Co tej Krzysiowi po głowie chodzi?
Dopiero teraz zrozumiałem, że Krzysiowi coś się stało.

Biernik:
(kogo? co?)
KrzysiaPatrzył na Krzysia z pełnym zgrozy podziwem.
Zdjęcie przesłane przez Krzysia.
Spojrzał na Krzysia z zaciekawieniem.
Na Krzysia moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.
Na Krzysia spłynęła niewymowna ulga.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
KrzysiemOboje z Krzysiem kochamy słodycze, a ja uwielbiam piec.
Zostanę tu tylko z Krzysiem i chłopakami.
Siedzieliśmy z Krzysiem na kanapie.
Ja z Krzysiem chcemy się przebrać za wampiry.
Ja z Krzysiem coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
KrzysiuOd ostatniego wpisu o Krzysiu wydarzyło się sporo.
Pamiętajmy o Krzysiu i o tym, że była dobra dla nas wszystkich.
W podobny sposób w drodze powrotnej Joasia myślała o Krzysiu.
Mowa oczywiście o Krzysiu.
Powiedz mi, co myślisz o Krzysiu.

Wołacz:
(hej!)
KrzysiuWitaj Krzysiu!
Dzień dobry Krzysiu!
Krzysiu! Uważaj!
Dziękuję Krzysiu za rozmowę!
Gdzie jesteś Krzysiu!?