Odmiana imienia Krzychulka przez przypadki

Krzychulka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Krzychulka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Krzychulki

Celownik
(komu? czemu?):Krzychulce

Biernik
(kogo? co?):Krzychulkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Krzychulką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Krzychulce

Wołacz
(hej!):Krzychulko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
KrzychulkaJeśli jednak przegrasz, Krzychulka zostaje z nami.
Krzychulka ma katar i źle się czuje.
Krzychulka nie umie śpiewać.
Krzychulka chce pójść ze mną na spacer.
Dopiero do mnie dotarło, że Krzychulka już tu jest.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
KrzychulkiPiszę list do Krzychulki.
W sobotę są urodziny Krzychulki.
Tata Krzychulki sam opatrzył mi nogę.
Najbardziej polubiłam ojca Krzychulki.
Uroda Krzychulki miała potężną moc.

Celownik:
(komu? czemu?)
KrzychulceOddaję Krzychulce list.
Ten nie pozostał dłużny Krzychulce.
Oczywiście każdy przyzna rację Krzychulce.
Przyglądam się Krzychulce.
Dzięki Krzychulce święta nabrały nowego wymiaru.

Biernik:
(kogo? co?)
KrzychulkęSpojrzał na Krzychulkę i uśmiechnął się.
Widzę Krzychulkę.
Spotkałam Krzychulkę w sklepie, kupowała świeże bułeczki.
Patrzy na Krzychulkę wyczekująco.
Spojrzała na Krzychulkę jeszcze raz.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
KrzychulkąRozmawiam z Krzychulką.
Wieczorem z Krzychulką znowu idziemy na spacer.
Tym razem korespondowałam z Krzychulką.
Obie z Krzychulką miałyśmy ochotę skakać do góry.
Siedzieliśmy z Krzychulką na ławce w parku.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
KrzychulceNie wspomniałem na początku o Krzychulce.
Chciałam dowiedzieć się więcej o Krzychulce.
Myślę o Krzychulce.
Dobrze, że wspomniałeś o Krzychulce.
W powrotnej drodze myślał o Krzychulce.

Wołacz:
(hej!)
KrzychulkoDziękuję Krzychulko za rozmowę!
Krzychulko! Gdzie jesteś?
Dobry wieczór Krzychulko!
Dzień dobry Krzychulko!
Krzychulko! Wróć do mnie!