Odmiana imienia Krystianek przez przypadki

Krystianek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Krystianek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Krystianka

Celownik
(komu? czemu?):Krystiankowi

Biernik
(kogo? co?):Krystianka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Krystiankiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Krystianku

Wołacz
(hej!):Krystianku!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
KrystianekAutorem artykułu jest Krystianek.
Krystianek nie umie śpiewać.
Krystianek nie umie grać na gitarze.
Ja i Krystianek nie wiedziałyśmy, co robić.
Na drugie imię mam Krystianek.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
KrystiankaZostało sto dni do narodzin Krystianka.
Dzisiaj pojechaliśmy do mieszkania Krystianka.
Ustaliliśmy jednak, ze na razie będę mieszkać u Krystianka.
Rozalia podeszła do Krystianka.
Powiedział, ze wyprawia przyjęcie na cześć Krystianka.

Celownik:
(komu? czemu?)
KrystiankowiKto wie, może Krystiankowi wyjdzie do na dobre.
Dopiero teraz zrozumiałem, że Krystiankowi coś się stało.
Napisałem wiersz dzięki Krystiankowi.
Musiałam się zwierzyć Krystiankowi.
Dzięki Krystiankowi mamy kolejny artykuł po polsku.

Biernik:
(kogo? co?)
KrystiankaPoszłam dalej i wtedy poznałam Krystianka.
Kawę kupioną przez Krystianka wysypała z plastykowego opakowania do puszki.
Lubię Krystianka.
Poznałam paru fajnych ludzi, w tym Krystianka.
Spojrzał na Krystianka i uśmiechnął się.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
KrystiankiemPracuję z Krystiankiem.
Dwa dni temu miałam z Krystiankiem śmieszną przygodę.
Idę na spacer z Krystiankiem.
Przez chwilę oboje z Krystiankiem patrzyli na siebie.
Rozmawiam z Krystiankiem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
KrystiankuKiedyś tam chciałam napisać o Krystianku.
Zrozumiałam, że muszę teraz powiedzieć prawdę o Krystianku.
Wspominam o Krystianku.
Myślę o Krystianku.
Pomyśl nad tym, co napisałam ci o Krystianku.

Wołacz:
(hej!)
KrystiankuDzień dobry Krystianku!
Krystianku! Uważaj!
Cześć Krystianku!
Witaj Krystianku!
Gdzie jesteś Krystianku!?