Odmiana imienia Korneluś przez przypadki

Korneluś imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Korneluś

Dopełniacz
(kogo? czego?):Kornelusia

Celownik
(komu? czemu?):Kornelusiowi

Biernik
(kogo? co?):Kornelusia

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Kornelusiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Kornelusiu

Wołacz
(hej!):Kornelusiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
KorneluśKorneluś odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Jutro Korneluś wyjdzie ze szpitala.
Autorem niniejszego tekstu jest Korneluś.
Korneluś tego nie widzi.
Ma na imię Korneluś.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
KornelusiaPrzez cały dzień czułam wzrok Kornelusia na sobie.
Rozalia podeszła do Kornelusia.
Szukałem linków do strony Kornelusia.
Zaproszenia na urodziny Kornelusia są gotowe.
Późny start nie okazał się być zgubnym dla kariery Kornelusia.

Celownik:
(komu? czemu?)
KornelusiowiZerwał jabłko i podał je Kornelusiowi.
Tego Kornelusiowi było już za wiele.
Kornelusiowi włosy stanęły dęba na głowie.
Napisałem wiersz dzięki Kornelusiowi.
Coś muszę Kornelusiowi powiedzieć, stoi i czeka.

Biernik:
(kogo? co?)
KornelusiaPoznałam paru fajnych ludzi, w tym Kornelusia.
Widziałem dzisiaj Kornelusia z mojej klasy.
Patrzył na Kornelusia z pełnym zgrozy podziwem.
Kacper patrzył na Kornelusia ze zdumieniem.
Popatrzyłam na Kornelusia przekonana, że zacznie mówić dalej.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
KornelusiemPrzez chwilę oboje z Kornelusiem patrzyli na siebie.
Wymyśliłam z Kornelusiem nową zabawę.
Oboje z Kornelusiem kochamy słodycze, a ja uwielbiam piec.
Dorota spotkała się z Kornelusiem.
Powinnam jednak pojechać z Kornelusiem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
KornelusiuPowiedz mi, co myślisz o Kornelusiu.
Zastanawiam się dlaczego wspomniałeś o Kornelusiu.
Przynajmniej tak myślał tata o Kornelusiu.
Dzisiaj chciałam napisać o Kornelusiu.
A o Kornelusiu to i słowa rzec nie umiał.

Wołacz:
(hej!)
KornelusiuHej Kornelusiu!
Dziękuję Kornelusiu za rozmowę!
Dobry wieczór Kornelusiu!
Gdzie jesteś Kornelusiu!?
Kornelusiu! Uważaj!