Odmiana imienia Korina przez przypadki

Korina imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Korina

Dopełniacz
(kogo? czego?):Koriny

Celownik
(komu? czemu?):Korinie

Biernik
(kogo? co?):Korinę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Koriną

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Korinie

Wołacz
(hej!):Korino!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
KorinaMa na imię Korina.
Korina chce pójść ze mną na dyskotekę.
Jutro Korina wyjdzie ze szpitala.
Ja i Korina nie wiedziałyśmy, co robić.
Dziś Korina ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
KorinyW sobotę są urodziny Koriny.
Postanowiłam się nie wyróżniać i dołączyłam do Koriny.
Rodzina Koriny zginęła w wypadku samochodowym.
Krótki filmik przedstawiający braciszka Koriny.
Uroda Koriny miała potężną moc.

Celownik:
(komu? czemu?)
KorinieProszę Korinie nie dokuczać!
Napisałem wiersz dzięki Korinie.
Daję Korinie, to co najlepsze we mnie.
Tego Korinie było już za wiele.
Zszedłem z drogi Korinie i usiadłem w fotelu.

Biernik:
(kogo? co?)
KorinęOdprowadziłam Korinę do wyjścia.
Widziałem dzisiaj Korinę z mojej klasy.
Doprowadził tym Korinę do stanu bliskiego apopleksji.
Spotkałam Korinę w sklepie, kupowała świeże bułeczki.
Korinę zaświerzbiały ręce.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
KorinąJadę z Koriną na dyskotekę.
Wymyśliłam z Koriną nową zabawę.
Byliśmy z Koriną na jarmarku.
Tym razem korespondowałam z Koriną.
Zobacz wywiad z Koriną oraz innymi uczestnikami finału.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
KoriniePosiadam całą serię powieści tego autora o Korinie.
Chciałbym być teraz przy Korinie.
Artykuł o Korinie wywołał burzę w mediach.
Bardzo fajny blog o Korinie.
Wspominam o Korinie.

Wołacz:
(hej!)
KorinoDziękuję Korino za rozmowę!
Gdzie jesteś Korino!?
Witaj Korino!
Hej Korino!
Korino! Wróć do mnie!