Odmiana imienia Konstantyna przez przypadki

Konstantyna imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Konstantyna

Dopełniacz
(kogo? czego?):Konstantyny

Celownik
(komu? czemu?):Konstantynie

Biernik
(kogo? co?):Konstantynę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Konstantyną

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Konstantynie

Wołacz
(hej!):Konstantyno!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
KonstantynaAutorem artykułu jest Konstantyna.
Co robi Konstantyna?
Konstantyna nie umie śpiewać.
Mam na imię Konstantyna.
Konstantyna chce pójść ze mną na dyskotekę.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
KonstantynyTata Konstantyny poszedł otworzyć drzwi.
Teraz wiem ze to tylko pozory, kolejne kłamstwo Konstantyny.
Powiedział, ze wyprawia przyjęcie na cześć Konstantyny.
Uroda Konstantyny miała potężną moc.
Dla Konstantyny ten pies jest naprawdę bezcenny.

Celownik:
(komu? czemu?)
KonstantynieOd początku próbujemy pomóc Konstantynie.
Ten nie pozostał dłużny Konstantynie.
Coś muszę Konstantynie powiedzieć, stoi i czeka.
Zrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Konstantynie.
Zszedłem z drogi Konstantynie i usiadłem w fotelu.

Biernik:
(kogo? co?)
KonstantynęSpojrzałam na Konstantynę w wymownym geście.
Konstantynę natychmiast ogarnęła gorąca błogość.
Konstantynę zaczęło to nieco irytować.
Zdjęcie przesłane przez Konstantynę.
W Konstantynę nagle coś wstąpiło.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
KonstantynąSprzątam pokój razem z Konstantyną.
Zakończyliśmy edycję kwietniową z Konstantyną.
Zginął w pojedynku z Konstantyną.
Zostanę tu tylko z Konstantyną i chłopakami.
Weekend spędzony z Konstantyną był przesympatyczny.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
KonstantynieA o Konstantynie to i słowa rzec nie umiał.
Myślałam cały czas tylko o Konstantynie.
Teraz chcę napisać parę słów o Konstantynie.
Marzę o Konstantynie.
Na koniec parę słów o Konstantynie.

Wołacz:
(hej!)
KonstantynoDzień dobry Konstantyno!
Witaj Konstantyno!
Konstantyno! Wróć do mnie!
Gdzie jesteś Konstantyno!?
Dobry wieczór Konstantyno!