Odmiana imienia Konstantyn przez przypadki

Konstantyn imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Konstantyn

Dopełniacz
(kogo? czego?):Konstantyna

Celownik
(komu? czemu?):Konstantynowi

Biernik
(kogo? co?):Konstantyna

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Konstantynem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Konstantynie

Wołacz
(hej!):Konstantynie!

PrzypadekLiczba mnoga

Mianownik
(kto? co?):Konstantynowie, Konstantyny

Dopełniacz
(kogo? czego?):Konstantynów

Celownik
(komu? czemu?):Konstantynom

Biernik
(kogo? co?):Konstantynów

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Konstantynami

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Konstantynach

Wołacz
(hej!):Konstantynowie, Konstantyny!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
KonstantynKonstantyn nie umie grać na gitarze.
W domu Konstantyn często urządza rodzicom pokazy mody.
Autorem artykułu jest Konstantyn.
Dopiero do mnie dotarło, że Konstantyn już tu jest.
Na drugie imię mam Konstantyn.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
KonstantynaTata Konstantyna opowiedział mi o swoich przygodach w wojsku.
Zaproszenia na urodziny Konstantyna są gotowe.
Tata Konstantyna sam opatrzył mi nogę.
Lampion z dyni zrobiony na prośbę Konstantyna.
Tato Konstantyna produkował abażury.

Celownik:
(komu? czemu?)
KonstantynowiChciałam szybko pochwalić się Konstantynowi.
Opowiedziałam Konstantynowi o przykrości która mnie spotkała.
Kupiłem Konstantynowi magnes na lodówkę.
Daję Konstantynowi, to co najlepsze we mnie.
Od początku próbujemy pomóc Konstantynowi.

Biernik:
(kogo? co?)
KonstantynaSpojrzałam na Konstantyna.
Oszołomienie spadło teraz na Konstantyna i na moment odebrało mu wigor.
Postaram się namówić Konstantyna na spacer.
Całość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Konstantyna.
Śmiał się głośno, wesoło i patrzał na Konstantyna bardzo przyjaźnie.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
KonstantynemSprzątam pokój z Konstantynem.
Karolina miała się spotkać z Konstantynem przed szkołą.
Pracuję razem z Konstantynem.
A sytuacja z Konstantynem rozwinęła się nagle dosyć szybko.
W praktyce minęło już pół roku odkąd nie jestem z Konstantynem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
KonstantynieNiestety, nie umiała zapomnieć o Konstantynie.
Chciałam dowiedzieć się więcej o Konstantynie.
Kiedyś tam chciałam napisać o Konstantynie.
Ten wiersz jest o Konstantynie.
Dyskutuję o Konstantynie.

Wołacz:
(hej!)
KonstantynieDzień dobry Konstantynie!
Gdzie jesteś Konstantynie!?
Konstantynie! Gdzie jesteś?
Dziękuję Konstantynie za rozmowę!
Konstantynie! Wróć do mnie!