Odmiana imienia Konstantinek przez przypadki

Konstantinek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Konstantinek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Konstantinkowi

Celownik
(komu? czemu?):

Biernik
(kogo? co?):Konstantinku

Narzędnik
(z kim? z czym?):z

Miejscownik
(o kim? o czym?):o

Wołacz
(hej!):Konstantinka!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
KonstantinekAutorem niniejszego tekstu jest Konstantinek.
Za chwilę wróci Konstantinek z lasu.
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Konstantinek.
Dopiero do mnie dotarło, że Konstantinek już tu jest.
Konstantinek chce pójść ze mną na dyskotekę.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
KonstantinkowiTata Konstantinkowi sam opatrzył mi nogę.
Trzeba wymyślić jakąś bajkę dla Konstantinkowi.
Szkoda że Konstantinkowi prawie że w ogóle nie ma.
Przepis na tą babkę dostałam dawno temu od znajomej Konstantinkowi.
Dzisiaj wyruszyliśmy do domu Konstantinkowi.

Celownik:
(komu? czemu?)
Oczywiście każdy przyzna rację .
Mam nadzieję, że również się podoba.
udało się usłyszeć tylko parę słów.
Mama przyznała rację .
Rozalia z troską przyglądała się .

Biernik:
(kogo? co?)
KonstantinkuKawę kupioną przez Konstantinku wysypała z plastykowego opakowania do puszki.
Kiedy podążyłam za jego wzrokiem, ujrzałam Konstantinku.
O jego personalia miałam spytać Konstantinku prywatnie.
Spojrzał na Konstantinku z zaciekawieniem.
Widzę Konstantinku.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
Dwa dni temu miałam z śmieszną przygodę.
Dzisiaj miałam się spotkać pierwszy raz z .
Ja z zrobiłyśmy koktajl brzoskwiniowy z nektarynek.
Siedzieliśmy z na kanapie.
Wieczorem z znowu idziemy na spacer.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
Przez chwilę pomyślałam o .
Te widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o .
To jest pieśń o .
Zastanawiał się dlaczego wspomniał o .
Kiedyś chciałam napisać wiersz o .

Wołacz:
(hej!)
KonstantinkaHej Konstantinka!
Konstantinka! Wróć do mnie!
Dobranoc Konstantinka!
Dziękuję Konstantinka za rozmowę!
Konstantinka! Gdzie jesteś?