Odmiana imienia Konstantinek przez przypadki

Konstantinek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Konstantinek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Konstantinka

Celownik
(komu? czemu?):Konstantinkowi

Biernik
(kogo? co?):Konstantinka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Konstantinkiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Konstantinku

Wołacz
(hej!):Konstantinku!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
KonstantinekAutorem niniejszego tekstu jest Konstantinek.
Za chwilę wróci Konstantinek z lasu.
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Konstantinek.
Dopiero do mnie dotarło, że Konstantinek już tu jest.
Konstantinek chce pójść ze mną na dyskotekę.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
KonstantinkaTata Konstantinka sam opatrzył mi nogę.
Trzeba wymyślić jakąś bajkę dla Konstantinka.
Szkoda że Konstantinka prawie że w ogóle nie ma.
Przepis na tą babkę dostałam dawno temu od znajomej Konstantinka.
Dzisiaj wyruszyliśmy do domu Konstantinka.

Celownik:
(komu? czemu?)
KonstantinkowiOczywiście każdy przyzna rację Konstantinkowi.
Mam nadzieję, że Konstantinkowi również się podoba.
Konstantinkowi udało się usłyszeć tylko parę słów.
Mama przyznała rację Konstantinkowi.
Rozalia z troską przyglądała się Konstantinkowi.

Biernik:
(kogo? co?)
KonstantinkaKawę kupioną przez Konstantinka wysypała z plastykowego opakowania do puszki.
Kiedy podążyłam za jego wzrokiem, ujrzałam Konstantinka.
O jego personalia miałam spytać Konstantinka prywatnie.
Spojrzał na Konstantinka z zaciekawieniem.
Widzę Konstantinka.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
KonstantinkiemDwa dni temu miałam z Konstantinkiem śmieszną przygodę.
Dzisiaj miałam się spotkać pierwszy raz z Konstantinkiem.
Ja z Konstantinkiem zrobiłyśmy koktajl brzoskwiniowy z nektarynek.
Siedzieliśmy z Konstantinkiem na kanapie.
Wieczorem z Konstantinkiem znowu idziemy na spacer.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
KonstantinkuPrzez chwilę pomyślałam o Konstantinku.
Te widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o Konstantinku.
To jest pieśń o Konstantinku.
Zastanawiał się dlaczego wspomniał o Konstantinku.
Kiedyś chciałam napisać wiersz o Konstantinku.

Wołacz:
(hej!)
KonstantinkuHej Konstantinku!
Konstantinku! Wróć do mnie!
Dobranoc Konstantinku!
Dziękuję Konstantinku za rozmowę!
Konstantinku! Gdzie jesteś?