Odmiana imienia Konradusia przez przypadki

Konradusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Konradusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Konradusi

Celownik
(komu? czemu?):Konradusi

Biernik
(kogo? co?):Konradusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Konradusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Konradusi

Wołacz
(hej!):Konradusiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
KonradusiaAutorem niniejszego tekstu jest Konradusia.
Dopiero do mnie dotarło, że Konradusia już tu jest.
Konradusia ma katar i źle się czuje.
Konradusia wraca do domu.
Autorem artykułu jest Konradusia.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
KonradusiPóźny start nie okazał się być zgubnym dla kariery Konradusi.
Konradusi siedziała na podłodze oparta o ścianę.
Od razu zobaczyła ich mama Konradusi.
Tymczasem zauważyłam wpis Konradusi kilka dni temu.
Rodzina Konradusi zginęła w wypadku samochodowym.

Celownik:
(komu? czemu?)
KonradusiOpowiedziałam Konradusi o przykrości która mnie spotkała.
Oczywiście każdy przyzna rację Konradusi.
Dzięki Konradusi święta nabrały nowego wymiaru.
Ja na pewno przekaże swój procent Konradusi.
Opowiadam Konradusi o swoich zainteresowaniach.

Biernik:
(kogo? co?)
KonradusięNa Konradusię spłynęła niewymowna ulga.
Spojrzał na Konradusię i uśmiechnął się.
Popatrzyłam na Konradusię przekonana, że zacznie mówić dalej.
Lubię Konradusię.
Oszołomienie spadło teraz na Konradusię i na moment odebrało mu wigor.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
KonradusiąJa z Konradusią coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.
Rozmawiam z Konradusią.
Powinnam jednak pojechać z Konradusią.
Idę na spacer z Konradusią.
Karolina miała się spotkać z Konradusią przed szkołą.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
KonradusiŚpiewam o Konradusi.
Jest to prawdziwe kompendium wiedzy o Konradusi.
Kiedyś chciałam napisać wiersz o Konradusi.
Czasami myślę sobie o Konradusi.
Wspominam o Konradusi.

Wołacz:
(hej!)
KonradusiuHej Konradusiu!
Konradusiu! Wróć do mnie!
Dobranoc Konradusiu!
Gdzie jesteś Konradusiu!?
Konradusiu! Gdzie jesteś?