Odmiana imienia Konradka przez przypadki

Konradka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Konradka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Konradki

Celownik
(komu? czemu?):Konradce

Biernik
(kogo? co?):Konradkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Konradką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Konradce

Wołacz
(hej!):Konradko!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
KonradkaW domu Konradka często urządza rodzicom pokazy mody.
Jutro Konradka wyjdzie ze szpitala.
Dobrze, że Konradka grzecznie śpi.
Mam na imię Konradka.
Moje drugie imię to właśnie Konradka.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
KonradkiPrzez uchylone drzwi usłyszałem wołanie Konradki.
Tata Konradki sam opatrzył mi nogę.
Jestem mamą Konradki i jeszcze trojga innych dzieci.
Dziadek Konradki w tym czasie miał chorą rękę.
Późny start nie okazał się być zgubnym dla kariery Konradki.

Celownik:
(komu? czemu?)
KonradceTym razem nie damy Konradce dojść do głosu.
Mam nadzieję, że Konradce również się podoba.
Dzięki Konradce mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Co tej Konradce po głowie chodzi?
Zerwał jabłko i podał je Konradce.

Biernik:
(kogo? co?)
KonradkęSierżant wpatrywał się w Konradkę jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.
Spojrzałam na Konradkę.
Lubię Konradkę.
Przeprosiłam Konradkę i poszłam dalej.
Całość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Konradkę.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
KonradkąRefleksyjnie po spotkaniu z Konradką.
Sprzątam pokój z Konradką.
Idę na spacer z Konradką.
Razem z Konradką znaleźliśmy fajne towarzystwo do zabawy.
A sytuacja z Konradką rozwinęła się nagle dosyć szybko.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
KonradceMyślałam cały czas tylko o Konradce.
Na wsi, za dużo rzeczy przypomina mi o Konradce.
Tej nocy po raz pierwszy śniłam o Konradce.
Czasami myślę sobie o Konradce.
Powiedz mi, co myślisz o Konradce.

Wołacz:
(hej!)
KonradkoCześć Konradko!
Hej Konradko!
Konradko! Gdzie jesteś?
Dobry wieczór Konradko!
Dziękuję Konradko za rozmowę!