Odmiana imienia Konradek przez przypadki

Konradek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Konradek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Konradka

Celownik
(komu? czemu?):Konradkowi

Biernik
(kogo? co?):Konradka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Konradkiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Konradku

Wołacz
(hej!):Konradku!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
KonradekDla mnie było już jasne, ze Konradek umiera.
Ma na imię Konradek.
Konradek chce pójść ze mną na spacer.
Na drugie imię mam Konradek.
Konradek tego nie widzi.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
KonradkaPostanowiłam zadzwonić do Konradka i chłopaków.
Szukałem linków do strony Konradka.
Serce Konradka stanęło na moment.
Tata Konradka poszedł otworzyć drzwi.
Przez cały dzień czułam wzrok Konradka na sobie.

Celownik:
(komu? czemu?)
KonradkowiKonradkowi wpadły w ucho słowa piosenki.
Zrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Konradkowi.
Zerwał jabłko i podał je Konradkowi.
Kto wie, może Konradkowi wyjdzie do na dobre.
Oczywiście każdy przyzna rację Konradkowi.

Biernik:
(kogo? co?)
KonradkaSpojrzał na Konradka z zaciekawieniem.
Poszłam dalej i wtedy poznałam Konradka.
Odprowadziłam Konradka do wyjścia.
O jego personalia miałam spytać Konradka prywatnie.
Spojrzałem znacząco na Konradka.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
KonradkiemSiedzieliśmy z Konradkiem na kanapie.
Pracuję z Konradkiem.
Jadę z Konradkiem na dyskotekę.
Ja z Konradkiem zrobiłyśmy koktajl brzoskwiniowy z nektarynek.
Śpiewam z Konradkiem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
KonradkuŚpiewam o Konradku.
Pamiętam o Konradku.
Czasami myślę sobie o Konradku.
Wczoraj wspomniałam o Konradku z moim tatą.
A przecież nikt inaczej o Konradku nie pisał.

Wołacz:
(hej!)
KonradkuDobranoc Konradku!
Dzień dobry Konradku!
Dziękuję Konradku za rozmowę!
Konradku! Wróć do mnie!
Witaj Konradku!