Odmiana imienia Konradek przez przypadki

Konradek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Konradek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Konradka

Celownik
(komu? czemu?):Konradkowi

Biernik
(kogo? co?):Konradka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Konradkiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Konradku

Wołacz
(hej!):Konradku!

Przykłady odmiany imienia Konradek” w zdaniach w liczbie pojedynczej

Mianownik (kto? co?): Konradek

Dla mnie było już jasne, ze Konradek umiera.
Ma na imię Konradek.
Konradek chce pójść ze mną na spacer.
Na drugie imię mam Konradek.
Konradek tego nie widzi.

Dopełniacz (kogo? czego?): Konradka

Postanowiłam zadzwonić do Konradka i chłopaków.
Szukałem linków do strony Konradka.
Serce Konradka stanęło na moment.
Tata Konradka poszedł otworzyć drzwi.
Przez cały dzień czułam wzrok Konradka na sobie.

Celownik (komu? czemu?): Konradkowi

Konradkowi wpadły w ucho słowa piosenki.
Zrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Konradkowi.
Zerwał jabłko i podał je Konradkowi.
Kto wie, może Konradkowi wyjdzie do na dobre.
Oczywiście każdy przyzna rację Konradkowi.

Biernik (kogo? co?): Konradka

Spojrzał na Konradka z zaciekawieniem.
Poszłam dalej i wtedy poznałam Konradka.
Odprowadziłam Konradka do wyjścia.
O jego personalia miałam spytać Konradka prywatnie.
Spojrzałem znacząco na Konradka.

Narzędnik (z kim? z czym?): Konradkiem

Siedzieliśmy z Konradkiem na kanapie.
Pracuję z Konradkiem.
Jadę z Konradkiem na dyskotekę.
Ja z Konradkiem zrobiłyśmy koktajl brzoskwiniowy z nektarynek.
Śpiewam z Konradkiem.

Miejscownik (o kim? o czym?): Konradku

Śpiewam o Konradku.
Pamiętam o Konradku.
Czasami myślę sobie o Konradku.
Wczoraj wspomniałam o Konradku z moim tatą.
A przecież nikt inaczej o Konradku nie pisał.

Wołacz (hej!): Konradku

Dobranoc Konradku!
Dzień dobry Konradku!
Dziękuję Konradku za rozmowę!
Konradku! Wróć do mnie!
Witaj Konradku!