Odmiana imienia Kondratuś przez przypadki

Kondratuś imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Kondratuś

Dopełniacz
(kogo? czego?):Kondratusia

Celownik
(komu? czemu?):Kondratusiowi

Biernik
(kogo? co?):Kondratusia

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Kondratusiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Kondratusiu

Wołacz
(hej!):Kondratusiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
KondratuśJeśli jednak przegrasz, Kondratuś zostaje z nami.
Moje drugie imię to właśnie Kondratuś.
Dobrze, że Kondratuś grzecznie śpi.
Mam na imię Kondratuś.
Jak już wiecie mam na imię Kondratuś.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
KondratusiaLampion z dyni zrobiony na prośbę Kondratusia.
Postanowiłam sama sprawdzić na blogu, co u Kondratusia słychać.
Przedwczoraj były urodziny Kondratusia.
Rodzina Kondratusia zginęła w wypadku samochodowym.
Wysyłam list do Kondratusia.

Celownik:
(komu? czemu?)
KondratusiowiPrzyglądam się Kondratusiowi.
Dzięki Kondratusiowi mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Kto wie, może Kondratusiowi wyjdzie do na dobre.
Nie wiem, co powiedzieć Kondratusiowi.
Napisałem wiersz dzięki Kondratusiowi.

Biernik:
(kogo? co?)
KondratusiaNa Kondratusia spłynęła niewymowna ulga.
Kacper patrzył na Kondratusia ze zdumieniem.
Nieśmiało gładzi Kondratusia po włosach.
Spojrzałam na Kondratusia jak dopisuje kolejne literki.
Lubię Kondratusia.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
KondratusiemJa z Kondratusiem coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.
Dorota spotkała się z Kondratusiem.
Ja z Kondratusiem siedzieliśmy w środku razem z narzędziami.
Siedzieliśmy z Kondratusiem przy basenie.
Idę na spacer z Kondratusiem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
KondratusiuTeraz chcę napisać parę słów o Kondratusiu.
Myślę o Kondratusiu.
No a teraz trochę więcej o Kondratusiu.
Rozmawiam o Kondratusiu.
Dziś napiszę o Kondratusiu.

Wołacz:
(hej!)
KondratusiuGdzie jesteś Kondratusiu!?
Cześć Kondratusiu!
Kondratusiu! Uważaj!
Dobry wieczór Kondratusiu!
Dziękuję Kondratusiu za rozmowę!