Odmiana imienia Kolunia przez przypadki

Kolunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Kolunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Koluni

Celownik
(komu? czemu?):Koluni

Biernik
(kogo? co?):Kolunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Kolunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Koluni

Wołacz
(hej!):Koluniu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
KoluniaKolunia chce pójść ze mną na dyskotekę.
Ma na imię Kolunia.
Gdzie jest Kolunia?
Kolunia tego nie widzi.
Ja i Kolunia nie wiedziałyśmy, co robić.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
KoluniMuszę pochwalić pomysł Koluni.
Pożyczę od Koluni samochód i możemy jechać.
Ręka Koluni uniesiona ponad głowę zamachnęła się.
Przyglądałam się dłoniom Koluni.
Tata Koluni poszedł otworzyć drzwi.

Celownik:
(komu? czemu?)
KoluniCo tej Koluni po głowie chodzi?
Dzięki Koluni mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Mam nadzieję, że Koluni również się podoba.
Koluni włosy stanęły dęba na głowie.
Korzysta z okazji, by wyznać Koluni miłość.

Biernik:
(kogo? co?)
KolunięKolunię zaświerzbiały ręce.
Spojrzałem znacząco na Kolunię.
Spotkałam Kolunię w sklepie, kupowała świeże bułeczki.
Obserwuję Kolunię bardzo uważnie.
Śmiał się głośno, wesoło i patrzał na Kolunię bardzo przyjaźnie.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
KoluniąZobacz wywiad z Kolunią oraz innymi uczestnikami finału.
Śpiewam z Kolunią.
Tym razem korespondowałam z Kolunią.
Jadę na wycieczkę razem z Kolunią.
W praktyce minęło już pół roku odkąd nie jestem z Kolunią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
KoluniMamrotał coś o Koluni, gdy podtrzymywał się ściany.
Pamiętam o Koluni.
Muszę Ci powiedzieć prawdę o Koluni.
Wtedy chciałam się czegoś dowiedzieć o nim i o Koluni.
To jest pieśń o Koluni.

Wołacz:
(hej!)
KoluniuCześć Koluniu!
Hej Koluniu!
Dobry wieczór Koluniu!
Witaj Koluniu!
Dzień dobry Koluniu!