Odmiana imienia Kolin przez przypadki

Kolin imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Kolin

Dopełniacz
(kogo? czego?):Kolina

Celownik
(komu? czemu?):Kolinowi

Biernik
(kogo? co?):Kolina

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Kolinem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Kolinie

Wołacz
(hej!):Kolinie!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
KolinKolin nie umie grać na gitarze.
Kolin nie umie śpiewać.
Dopiero do mnie dotarło, że Kolin już tu jest.
Dziś Kolin ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Mam na imię Kolin.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
KolinaByłam z nimi dziś na imieninach u cioci Kolina.
Tym razem prezentujemy wystawę Kolina.
Ręka Kolina uniesiona ponad głowę zamachnęła się.
Póki co dodaję zdjęcia Kolina z wakacji.
Jadę do Kolina.

Celownik:
(komu? czemu?)
KolinowiKolinowi oczy błyszczą.
Ten nie pozostał dłużny Kolinowi.
Przyglądam się Kolinowi.
Musiałam się zwierzyć Kolinowi.
Napisałem wiersz dzięki Kolinowi.

Biernik:
(kogo? co?)
KolinaPrzed wejściem spotkaliśmy Kolina.
Lubię Kolina.
Postaram się namówić Kolina na spacer.
Zdjęcie przesłane przez Kolina.
Kolina znalazłam w recepcji hotelu.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
KolinemRazem z Kolinem wpadliśmy na pomysł pewnej sesji.
Idę na spacer z Kolinem.
Pracuję razem z Kolinem.
Zostanę tu tylko z Kolinem i chłopakami.
Zostaliśmy z Kolinem w salonie sami.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
KoliniePrzynajmniej tak myślał tata o Kolinie.
Piszę o Kolinie.
Kilka słów od autora materiału o Kolinie.
Przy Kolinie zapomniałem o wszystkim.
W podobny sposób w drodze powrotnej Joasia myślała o Kolinie.

Wołacz:
(hej!)
KolinieDobranoc Kolinie!
Hej Kolinie!
Witaj Kolinie!
Kolinie! Uważaj!
Dziękuję Kolinie za rozmowę!