Odmiana imienia Koletusia przez przypadki

Koletusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Koletusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Koletusi

Celownik
(komu? czemu?):Koletusi

Biernik
(kogo? co?):Koletusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Koletusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Koletusi

Wołacz
(hej!):Koletusiu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
KoletusiaNa drugie imię mam Koletusia.
Koletusia nie umie śpiewać.
Ja i Koletusia nie wiedziałyśmy, co robić.
W domu Koletusia często urządza rodzicom pokazy mody.
Autorem niniejszego tekstu jest Koletusia.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
KoletusiUroda Koletusi miała potężną moc.
Przed sobą ujrzałam rękę Koletusi.
Powiedział, ze wyprawia przyjęcie na cześć Koletusi.
Rozalia podeszła do Koletusi.
Specjalnością Koletusi jest jazda na koniu.

Celownik:
(komu? czemu?)
KoletusiKoletusi oczy błyszczą.
Oczywiście każdy przyzna rację Koletusi.
Koletusi udało się usłyszeć tylko parę słów.
Co tej Koletusi po głowie chodzi?
Daję Koletusi, to co najlepsze we mnie.

Biernik:
(kogo? co?)
KoletusięSpojrzała na Koletusię jeszcze raz.
Spojrzał na Koletusię i uśmiechnął się.
Przyniesiona przez Koletusię kawa okazała się tą nieco gorszą.
Doprowadził tym Koletusię do stanu bliskiego apopleksji.
Patrzę na Koletusię i nic nie rozumiem.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
KoletusiąSiedzieliśmy z Koletusią na ławce w parku.
Rozmawiam z Koletusią.
Razem z Koletusią zrobiłyśmy obiad.
Byliśmy z Koletusią na jarmarku.
Kasia z Koletusią mieli dużo szczęścia mając taką pogodę.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
KoletusiWczoraj wspomniałam o Koletusi z moim tatą.
Czasami myślę sobie o Koletusi.
Nie wspomniałem na początku o Koletusi.
Dzisiaj chciałam napisać o Koletusi.
Przynajmniej tak myślał tata o Koletusi.

Wołacz:
(hej!)
KoletusiuKoletusiu! Gdzie jesteś?
Koletusiu! Uważaj!
Cześć Koletusiu!
Koletusiu! Wróć do mnie!
Dobranoc Koletusiu!