Odmiana imienia Kleopatrka przez przypadki

Kleopatrka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Kleopatrka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Kleopatrki

Celownik
(komu? czemu?):Kleopatrce

Biernik
(kogo? co?):Kleopatrkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Kleopatrką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Kleopatrce

Wołacz
(hej!):Kleopatrko!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
KleopatrkaDziś dowiedziałam się, że ma na imię Kleopatrka.
Autorem artykułu jest Kleopatrka.
Dobrze, że Kleopatrka grzecznie śpi.
Kleopatrka chce pójść ze mną na spacer.
Kleopatrka chce pójść ze mną na dyskotekę.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
KleopatrkiPrzyglądałam się dłoniom Kleopatrki.
Od razu zobaczyła ich mama Kleopatrki.
Tata Kleopatrki opowiedział mi o swoich przygodach w wojsku.
Muszę pochwalić pomysł Kleopatrki.
Póki co dodaję zdjęcia Kleopatrki z wakacji.

Celownik:
(komu? czemu?)
KleopatrceMam nadzieję, że Kleopatrce również się podoba.
Kleopatrce wpadły w ucho słowa piosenki.
Oczywiście każdy przyzna rację Kleopatrce.
Słoik z kawą wyleciał Kleopatrce z rąk.
Korzysta z okazji, by wyznać Kleopatrce miłość.

Biernik:
(kogo? co?)
KleopatrkęKleopatrkę znalazłam w recepcji hotelu.
Zdjęcie przesłane przez Kleopatrkę.
Postaram się namówić Kleopatrkę na spacer.
Widzę Kleopatrkę.
Patrzył na Kleopatrkę z pełnym zgrozy podziwem.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
KleopatrkąZostaliśmy z Kleopatrką w salonie sami.
Zostanę tu tylko z Kleopatrką i chłopakami.
Pracuję razem z Kleopatrką.
Wieczorem z Kleopatrką znowu idziemy na spacer.
Oboje z Kleopatrką kochamy słodycze, a ja uwielbiam piec.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
KleopatrceAnna sama już nie wie, co myśleć o Kleopatrce.
Nie wspomniałem na początku o Kleopatrce.
Mamrotał coś o Kleopatrce, gdy podtrzymywał się ściany.
Dobrze, że wspomniałeś o Kleopatrce.
Niestety, nie umiała zapomnieć o Kleopatrce.

Wołacz:
(hej!)
KleopatrkoKleopatrko! Uważaj!
Cześć Kleopatrko!
Dziękuję Kleopatrko za rozmowę!
Gdzie jesteś Kleopatrko!?
Dzień dobry Kleopatrko!