Odmiana imienia Kleonik przez przypadki

Kleonik imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Kleonik

Dopełniacz
(kogo? czego?):Kleonika

Celownik
(komu? czemu?):Kleonikowi

Biernik
(kogo? co?):Kleonika

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Kleonikiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Kleoniku

Wołacz
(hej!):Kleoniku!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
KleonikMam na imię Kleonik.
Kleonik odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Jak już wiecie mam na imię Kleonik.
Ma na imię Kleonik.
Gdzie jest Kleonik?

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
KleonikaRęka Kleonika uniesiona ponad głowę zamachnęła się.
Zaproszenia na urodziny Kleonika są gotowe.
Dziadek Kleonika w tym czasie miał chorą rękę.
Uroda Kleonika miała potężną moc.
Tymczasem zauważyłam wpis Kleonika kilka dni temu.

Celownik:
(komu? czemu?)
KleonikowiDzięki Kleonikowi mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Napisałem wiersz dzięki Kleonikowi.
Dopiero teraz zrozumiałem, że Kleonikowi coś się stało.
Zszedłem z drogi Kleonikowi i usiadłem w fotelu.
Kleonikowi wpadły w ucho słowa piosenki.

Biernik:
(kogo? co?)
KleonikaPatrzę na Kleonika i nic nie rozumiem.
Spojrzałem znacząco na Kleonika.
Spojrzał na Kleonika i uśmiechnął się.
Spojrzał na Kleonika z zaciekawieniem.
Czekałam na Kleonika w kawiarni.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
KleonikiemKasia z Kleonikiem mieli dużo szczęścia mając taką pogodę.
Śpiewam z Kleonikiem.
Rozmawiam z Kleonikiem.
Siedzieliśmy z Kleonikiem na kanapie.
Byliśmy wczoraj pierwszy raz z Kleonikiem na krytym basenie.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
KleonikuPrzy Kleoniku zapomniałem o wszystkim.
Na pewno słyszałyście o Kleoniku.
Czasami myślę sobie o Kleoniku.
Dobrze, że wspomniałeś o Kleoniku.
Chcę wiedzieć, co myślisz o Kleoniku.

Wołacz:
(hej!)
KleonikuCześć Kleoniku!
Kleoniku! Gdzie jesteś?
Hej Kleoniku!
Dobry wieczór Kleoniku!
Kleoniku! Wróć do mnie!