Odmiana imienia Kleoś przez przypadki

Kleoś imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Kleoś

Dopełniacz
(kogo? czego?):Kleosia

Celownik
(komu? czemu?):Kleosiowi

Biernik
(kogo? co?):Kleosia

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Kleosiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Kleosiu

Wołacz
(hej!):Kleosiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
KleośJak już wiecie mam na imię Kleoś.
Jeśli jednak przegrasz, Kleoś zostaje z nami.
Ma na imię Kleoś.
Ja i Kleoś nie wiedziałyśmy, co robić.
Kleoś nie umie śpiewać.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
KleosiaSerce Kleosia stanęło na moment.
W sobotę są urodziny Kleosia.
Rodzina Kleosia zginęła w wypadku samochodowym.
Przed domem Kleosia zauważyłem wózek z dzieckiem.
Tato Kleosia produkował abażury.

Celownik:
(komu? czemu?)
KleosiowiDopiero teraz zrozumiałem, że Kleosiowi coś się stało.
Przyglądam się Kleosiowi.
Kleosiowi udało się usłyszeć tylko parę słów.
Zaproponowałem Kleosiowi dwa tematy.
Daję Kleosiowi, to co najlepsze we mnie.

Biernik:
(kogo? co?)
KleosiaKleosia znalazłam w recepcji hotelu.
Nieśmiało gładzi Kleosia po włosach.
Przed wejściem spotkaliśmy Kleosia.
Obserwuję Kleosia bardzo uważnie.
Spojrzałam na Kleosia.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
KleosiemZostaliśmy z Kleosiem w salonie sami.
Ja z Kleosiem siedzieliśmy w środku razem z narzędziami.
Razem z Kleosiem wpadliśmy na pomysł pewnej sesji.
Jadę na wycieczkę razem z Kleosiem.
Sprzątam pokój z Kleosiem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
KleosiuWtedy chciałam się czegoś dowiedzieć o nim i o Kleosiu.
Kiedyś chciałam napisać wiersz o Kleosiu.
Pamiętajmy o Kleosiu i jej rodzinie.
Warto także pomyśleć chwilę o Kleosiu.
Nie wspomniałem na początku o Kleosiu.

Wołacz:
(hej!)
KleosiuDobranoc Kleosiu!
Witaj Kleosiu!
Dziękuję Kleosiu za rozmowę!
Dobry wieczór Kleosiu!
Kleosiu! Uważaj!