Odmiana imienia Klementuś przez przypadki

Klementuś imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Klementuś

Dopełniacz
(kogo? czego?):

Celownik
(komu? czemu?):Klementusiu

Biernik
(kogo? co?):Klementusiem

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Klementusiu

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Klementusiowi

Wołacz
(hej!):Klementusia!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
KlementuśKlementuś chce pójść ze mną na dyskotekę.
Klementuś tego nie widzi.
Jutro Klementuś wyjdzie ze szpitala.
Dziś Klementuś ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Autorem artykułu jest Klementuś.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
Zobaczyłam uśmiechniętą twarz .
Powiedział, ze wyprawia przyjęcie na cześć .
W domu babci od zawsze stał stary zegar.
Jadę do .
Postanowiłam się nie wyróżniać i dołączyłam do .

Celownik:
(komu? czemu?)
KlementusiuZszedłem z drogi Klementusiu i usiadłem w fotelu.
Zaproponowałem Klementusiu dwa tematy.
Powiedz wszystkim i Klementusiu, że nic mi nie jest.
Opowiadam Klementusiu o swoich zainteresowaniach.
Od początku próbujemy pomóc Klementusiu.

Biernik:
(kogo? co?)
KlementusiemSpojrzałam na Klementusiem.
Spojrzała na Klementusiem jeszcze raz.
Chwyciła Klementusiem za rękaw płaszcza.
Spojrzałam na Klementusiem w wymownym geście.
Zdjęcie przesłane przez Klementusiem.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
KlementusiuSprzątam pokój z Klementusiu.
Siedzieliśmy z Klementusiu na ławce w parku.
Ale można sobie zrobić zdjęcie z Klementusiu.
Sprzątam pokój razem z Klementusiu.
Zostanę tu tylko z Klementusiu i chłopakami.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
KlementusiowiJest to prawdziwe kompendium wiedzy o Klementusiowi.
Wspominam o Klementusiowi.
A przecież nikt inaczej o Klementusiowi nie pisał.
To jest pieśń o Klementusiowi.
Zastanawiałam się czy powiedzieć mamie o Klementusiowi.

Wołacz:
(hej!)
KlementusiaDzień dobry Klementusia!
Dziękuję Klementusia za rozmowę!
Gdzie jesteś Klementusia!?
Dobry wieczór Klementusia!
Dobranoc Klementusia!