Odmiana imienia Klausik przez przypadki

Klausik imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Klausik

Dopełniacz
(kogo? czego?):Klausika

Celownik
(komu? czemu?):Klausikowi

Biernik
(kogo? co?):Klausika

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Klausikiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Klausiku

Wołacz
(hej!):Klausiku!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
KlausikCo robi Klausik?
Autorem artykułu jest Klausik.
Dla mnie było już jasne, ze Klausik umiera.
Klausik nie umie śpiewać.
Klausik ma katar i źle się czuje.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
KlausikaLampion z dyni zrobiony na prośbę Klausika.
Dla Klausika ten pies jest naprawdę bezcenny.
Pozostało jeszcze zadzwonić do rodziców i siostry Klausika.
Tata Klausika sam opatrzył mi nogę.
Nie mogła się doczekać, by w końcu wysłać ją do Klausika.

Celownik:
(komu? czemu?)
KlausikowiOd początku próbujemy pomóc Klausikowi.
Tego Klausikowi było już za wiele.
Klausikowi przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Tym razem nie damy Klausikowi dojść do głosu.
Dopiero teraz zrozumiałem, że Klausikowi coś się stało.

Biernik:
(kogo? co?)
KlausikaPatrzył na Klausika wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.
Sierżant wpatrywał się w Klausika jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.
Podchodzi, całuje Klausika i idzie do wyjścia.
Przyniesiona przez Klausika kawa okazała się tą nieco gorszą.
Spojrzała na Klausika jeszcze raz.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
KlausikiemObie z Klausikiem postawiłyśmy na zmiany.
Refleksyjnie po spotkaniu z Klausikiem.
Oboje z Klausikiem wybuchliśmy śmiechem.
Razem z Klausikiem zrobiłyśmy obiad.
Siedzieliśmy z Klausikiem na ławce w parku.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
KlausikuWięcej o Klausiku znajdziecie na naszej stronie.
Teraz chcę napisać parę słów o Klausiku.
Zastanawiał się dlaczego wspomniał o Klausiku.
Przynajmniej tak myślał tata o Klausiku.
Kto dziś pamięta o Klausiku.

Wołacz:
(hej!)
KlausikuDzień dobry Klausiku!
Klausiku! Gdzie jesteś?
Hej Klausiku!
Dobranoc Klausiku!
Klausiku! Wróć do mnie!