Odmiana imienia Klaudka przez przypadki

Klaudka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Klaudka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Klaudki

Celownik
(komu? czemu?):Klaudce

Biernik
(kogo? co?):Klaudkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Klaudką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Klaudce

Wołacz
(hej!):Klaudko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
KlaudkaDziś dowiedziałam się, że ma na imię Klaudka.
Autorem niniejszego tekstu jest Klaudka.
Klaudka nie umie grać na gitarze.
Co robi Klaudka?
W domu Klaudka często urządza rodzicom pokazy mody.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
KlaudkiRodzina Klaudki wyprowadziła się.
Jadę do Klaudki.
Przyglądałam się dłoniom Klaudki.
Rano gdy wstałem obudził mnie wrzask Klaudki.
Dziadek Klaudki w tym czasie miał chorą rękę.

Celownik:
(komu? czemu?)
KlaudceDaję Klaudce, to co najlepsze we mnie.
Co tej Klaudce po głowie chodzi?
Zrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Klaudce.
Zostawiam Klaudce karteczkę i już mnie nie ma.
Zszedłem z drogi Klaudce i usiadłem w fotelu.

Biernik:
(kogo? co?)
KlaudkęNa Klaudkę spłynęła niewymowna ulga.
Widziałem dzisiaj Klaudkę z mojej klasy.
Spojrzał na Klaudkę z zaciekawieniem.
Spojrzał na Klaudkę i uśmiechnął się.
Patrzył na Klaudkę z pełnym zgrozy podziwem.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
KlaudkąJa z Klaudką coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.
Wymyśliłam z Klaudką nową zabawę.
Siedzieliśmy z Klaudką na kanapie.
Rozmawiam z Klaudką.
Oboje z Klaudką kochamy słodycze, a ja uwielbiam piec.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
KlaudceKiedyś chciałam napisać wiersz o Klaudce.
Mówimy tu oczywiście o Klaudce.
Pamiętajmy o Klaudce i jej rodzinie.
Hipnotyzująca powieść o Klaudce i płatnym mordercy.
Wtedy chciałam się czegoś dowiedzieć o nim i o Klaudce.

Wołacz:
(hej!)
KlaudkoDobry wieczór Klaudko!
Klaudko! Gdzie jesteś?
Dzień dobry Klaudko!
Dobranoc Klaudko!
Hej Klaudko!