Odmiana imienia Klaudeńka przez przypadki

Klaudeńka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Klaudeńka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Klaudeńki

Celownik
(komu? czemu?):Klaudeńce

Biernik
(kogo? co?):Klaudeńkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Klaudeńką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Klaudeńce

Wołacz
(hej!):Klaudeńko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
KlaudeńkaKlaudeńka chce pójść ze mną na dyskotekę.
Klaudeńka ma katar i źle się czuje.
W domu Klaudeńka często urządza rodzicom pokazy mody.
Klaudeńka tego nie widzi.
Jak już wiecie mam na imię Klaudeńka.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
KlaudeńkiTata Klaudeńki sam opatrzył mi nogę.
Rano gdy wstałem obudził mnie wrzask Klaudeńki.
Ręka Klaudeńki uniesiona ponad głowę zamachnęła się.
Szukałem linków do strony Klaudeńki.
Byłam pełna uznania dla rozwoju Klaudeńki.

Celownik:
(komu? czemu?)
KlaudeńceKupiłem Klaudeńce magnes na lodówkę.
Dzięki Klaudeńce mamy kolejny artykuł po polsku.
Kto wie, może Klaudeńce wyjdzie do na dobre.
Klaudeńce oczy błyszczą.
Oczywiście każdy przyzna rację Klaudeńce.

Biernik:
(kogo? co?)
KlaudeńkęPrzed wejściem spotkaliśmy Klaudeńkę.
Na Klaudeńkę moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.
Pożegnali w końcu Klaudeńkę i wyszli razem.
O jego personalia miałam spytać Klaudeńkę prywatnie.
Spojrzał na Klaudeńkę i uśmiechnął się.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
KlaudeńkąRazem z Klaudeńką wpadliśmy na pomysł pewnej sesji.
Ja z Klaudeńką chcemy się przebrać za wampiry.
Razem z Klaudeńką podążyłam na górne piętro za blondynką.
Ja z Klaudeńką zrobiłyśmy koktajl brzoskwiniowy z nektarynek.
Rozmawiam z Klaudeńką.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
KlaudeńceWtedy chciałam się czegoś dowiedzieć o nim i o Klaudeńce.
Posiadam całą serię powieści tego autora o Klaudeńce.
Chcę wiedzieć, co myślisz o Klaudeńce.
Kto dziś pamięta o Klaudeńce.
Piszę o Klaudeńce.

Wołacz:
(hej!)
KlaudeńkoHej Klaudeńko!
Klaudeńko! Gdzie jesteś?
Dobry wieczór Klaudeńko!
Klaudeńko! Uważaj!
Dobranoc Klaudeńko!