Odmiana imienia Klaryska przez przypadki

Klaryska imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Klaryska

Dopełniacz
(kogo? czego?):Klaryski

Celownik
(komu? czemu?):Klarysce

Biernik
(kogo? co?):Klaryskę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Klaryską

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Klarysce

Wołacz
(hej!):Klarysko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
KlaryskaMoje drugie imię to właśnie Klaryska.
Dla mnie było już jasne, ze Klaryska umiera.
Mam na imię Klaryska.
Autorem artykułu jest Klaryska.
Dopiero do mnie dotarło, że Klaryska już tu jest.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
KlaryskiPowiedział, ze wyprawia przyjęcie na cześć Klaryski.
Postanowiłam zadzwonić do Klaryski.
Pozostało jeszcze zadzwonić do rodziców i siostry Klaryski.
Prosimy o pomoc dla Klaryski.
Bardzo podoba mi się wypracowanie Klaryski.

Celownik:
(komu? czemu?)
KlarysceOczywiście każdy przyzna rację Klarysce.
Klarysce włosy stanęły dęba na głowie.
Co tej Klarysce po głowie chodzi?
Korzysta z okazji, by wyznać Klarysce miłość.
Dopiero teraz zrozumiałem, że Klarysce coś się stało.

Biernik:
(kogo? co?)
KlaryskęPatrzył na Klaryskę z pełnym zgrozy podziwem.
Przyniesiona przez Klaryskę kawa okazała się tą nieco gorszą.
Pożegnali w końcu Klaryskę i wyszli razem.
Poszłam dalej i wtedy poznałam Klaryskę.
Spojrzałem znacząco na Klaryskę.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
KlaryskąOboje z Klaryską kochamy słodycze, a ja uwielbiam piec.
Razem z Klaryską zrobiłyśmy obiad.
Razem z Klaryską podążyłam na górne piętro za blondynką.
Pracuję z Klaryską.
Śpiewam z Klaryską.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
KlarysceZwiązana jest z nią legenda o Klarysce.
No a teraz trochę więcej o Klarysce.
Myślał o Klarysce i o swoim życiu.
Kto dziś pamięta o Klarysce.
Na wsi, za dużo rzeczy przypomina mi o Klarysce.

Wołacz:
(hej!)
KlaryskoCześć Klarysko!
Klarysko! Gdzie jesteś?
Dzień dobry Klarysko!
Dobry wieczór Klarysko!
Klarysko! Uważaj!