Odmiana imienia Klarka przez przypadki

Klarka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Klarka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Klarki

Celownik
(komu? czemu?):Klarce

Biernik
(kogo? co?):Klarkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Klarką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Klarce

Wołacz
(hej!):Klarko!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
KlarkaAutorem artykułu jest Klarka.
Za chwilę wróci Klarka z lasu.
Moje drugie imię to właśnie Klarka.
Dziś Klarka ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Klarka chce pójść ze mną na dyskotekę.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
KlarkiSzukałem linków do strony Klarki.
Tato Klarki produkował abażury.
Na korytarzu blisko pokoju Klarki stało kilka osób.
Piszę list do Klarki.
W domu babci Klarki od zawsze stał stary zegar.

Celownik:
(komu? czemu?)
KlarceCoś muszę Klarce powiedzieć, stoi i czeka.
Chciałam szybko pochwalić się Klarce.
Dopiero teraz zrozumiałem, że Klarce coś się stało.
Mama przyznała rację Klarce.
Od początku próbujemy pomóc Klarce.

Biernik:
(kogo? co?)
KlarkęPostaram się namówić Klarkę na spacer.
Obserwuję Klarkę bardzo uważnie.
Spojrzałam na Klarkę jak dopisuje kolejne literki.
Lubię Klarkę.
Spotkałam Klarkę w sklepie, kupowała świeże bułeczki.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
KlarkąPracuję razem z Klarką.
Jadę na wycieczkę razem z Klarką.
Siedzieliśmy z Klarką przy basenie.
Idę na spacer z Klarką.
Tym razem korespondowałam z Klarką.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
KlarcePrzez chwilę pomyślałam o Klarce.
Hipnotyzująca powieść o Klarce i płatnym mordercy.
Wtedy chciałam się czegoś dowiedzieć o nim i o Klarce.
Powoli spełniam swoje marzenia o Klarce.
Dyskutuję o Klarce.

Wołacz:
(hej!)
KlarkoDobranoc Klarko!
Klarko! Wróć do mnie!
Dobry wieczór Klarko!
Klarko! Uważaj!
Dziękuję Klarko za rozmowę!