Odmiana imienia Kiara przez przypadki

Kiara imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Kiara

Dopełniacz
(kogo? czego?):Kiary

Celownik
(komu? czemu?):Kiarze

Biernik
(kogo? co?):Kiarę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Kiarą

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Kiarze

Wołacz
(hej!):Kiaro!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
KiaraAutorem niniejszego tekstu jest Kiara.
Dobrze, że Kiara grzecznie śpi.
Kiara chce pójść ze mną na dyskotekę.
Kiara nie umie grać na gitarze.
Co robi Kiara?

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
KiaryPrzyglądałam się dłoniom Kiary.
Późny start nie okazał się być zgubnym dla kariery Kiary.
W sobotę są urodziny Kiary.
Przez cały dzień czułam wzrok Kiary na sobie.
Teraz wiem ze to tylko pozory, kolejne kłamstwo Kiary.

Celownik:
(komu? czemu?)
KiarzeCoś muszę Kiarze powiedzieć, stoi i czeka.
Zaproponowałem Kiarze dwa tematy.
Zerwał jabłko i podał je Kiarze.
Słoik z kawą wyleciał Kiarze z rąk.
Opowiadam Kiarze o swoich zainteresowaniach.

Biernik:
(kogo? co?)
KiaręNieśmiało gładzi Kiarę po włosach.
Patrzył na Kiarę z pełnym zgrozy podziwem.
Widzę Kiarę.
Odprowadziłam Kiarę do wyjścia.
Kiarę znalazłam w recepcji hotelu.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
KiarąJa z Kiarą siedzieliśmy w środku razem z narzędziami.
Oboje z Kiarą kochamy słodycze, a ja uwielbiam piec.
Wieczorem z Kiarą znowu idziemy na spacer.
Jadę z Kiarą na dyskotekę.
Zostaliśmy z Kiarą w salonie sami.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
KiarzeRozmawiam o Kiarze.
Przynajmniej tak myślał tata o Kiarze.
Artykuł o Kiarze wywołał burzę w mediach.
Myślę o Kiarze.
Pomyśl nad tym, co mówiłam ci o Kiarze.

Wołacz:
(hej!)
KiaroHej Kiaro!
Gdzie jesteś Kiaro!?
Kiaro! Gdzie jesteś?
Kiaro! Wróć do mnie!
Cześć Kiaro!