Odmiana imienia Kevinuś przez przypadki

Kevinuś imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Kevinuś

Dopełniacz
(kogo? czego?):Kevinusia

Celownik
(komu? czemu?):Kevinusiowi

Biernik
(kogo? co?):Kevinusia

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Kevinusiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Kevinusiu

Wołacz
(hej!):Kevinusiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
KevinuśKevinuś tego nie widzi.
Mam na imię Kevinuś.
Autorem niniejszego tekstu jest Kevinuś.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Kevinuś.
Autorem artykułu jest Kevinuś.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
KevinusiaZaproszenia na urodziny Kevinusia są gotowe.
Najbardziej polubiłam ojca Kevinusia.
Ustaliliśmy jednak, ze na razie będę mieszkać u Kevinusia.
Rano gdy wstałem obudził mnie wrzask Kevinusia.
Tym razem prezentujemy wystawę Kevinusia.

Celownik:
(komu? czemu?)
KevinusiowiOddaję Kevinusiowi list.
Kevinusiowi wpadły w ucho słowa piosenki.
Kevinusiowi włosy stanęły dęba na głowie.
Co tej Kevinusiowi po głowie chodzi?
Kevinusiowi przyszła nagle do głowy straszna myśl.

Biernik:
(kogo? co?)
KevinusiaW Kevinusia nagle coś wstąpiło.
Poznałam paru fajnych ludzi, w tym Kevinusia.
Spojrzał na Kevinusia z zaciekawieniem.
Kiedy podążyłam za jego wzrokiem, ujrzałam Kevinusia.
Postaram się namówić Kevinusia na spacer.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
KevinusiemWeekend spędzony z Kevinusiem był przesympatyczny.
Przez chwilę oboje z Kevinusiem patrzyli na siebie.
Siedzieliśmy z Kevinusiem na kanapie.
Dzisiaj miałam się spotkać pierwszy raz z Kevinusiem.
Pracuję razem z Kevinusiem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
KevinusiuZastanawiałam się czy powiedzieć mamie o Kevinusiu.
Kiedyś chciałam napisać wiersz o Kevinusiu.
Nie wspomniałem na początku o Kevinusiu.
Kto dziś pamięta o Kevinusiu.
Pomyśl nad tym, co mówiłam ci o Kevinusiu.

Wołacz:
(hej!)
KevinusiuDobry wieczór Kevinusiu!
Dobranoc Kevinusiu!
Kevinusiu! Wróć do mnie!
Gdzie jesteś Kevinusiu!?
Kevinusiu! Gdzie jesteś?