Odmiana imienia Kaziulka przez przypadki

Kaziulka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Kaziulka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Kaziulki

Celownik
(komu? czemu?):Kaziulce

Biernik
(kogo? co?):Kaziulkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Kaziulką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Kaziulce

Wołacz
(hej!):Kaziulko!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
KaziulkaMam na imię Kaziulka.
Dobrze, że Kaziulka grzecznie śpi.
Ma na imię Kaziulka.
Kaziulka chce pójść ze mną na spacer.
Autorem artykułu jest Kaziulka.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
KaziulkiSpecjalnością Kaziulki jest jazda na koniu.
Przez uchylone drzwi usłyszałem wołanie Kaziulki.
Szkoda że Kaziulki prawie że w ogóle nie ma.
Byłam pełna uznania dla rozwoju Kaziulki.
Najbardziej polubiłam ojca Kaziulki.

Celownik:
(komu? czemu?)
KaziulceMama przyznała rację Kaziulce.
Dzięki Kaziulce święta nabrały nowego wymiaru.
Nie wiem, co powiedzieć Kaziulce.
Proszę Kaziulce nie dokuczać!
Kaziulce włosy stanęły dęba na głowie.

Biernik:
(kogo? co?)
KaziulkęNa Kaziulkę moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.
Doprowadził tym Kaziulkę do stanu bliskiego apopleksji.
Kaziulkę natychmiast ogarnęła gorąca błogość.
Chwyciła Kaziulkę za rękaw płaszcza.
Przed wejściem spotkaliśmy Kaziulkę.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
KaziulkąJa z Kaziulką chcemy się przebrać za wampiry.
Byliśmy z Kaziulką na jarmarku.
Zakończyliśmy edycję kwietniową z Kaziulką.
Ale można sobie zrobić zdjęcie z Kaziulką.
Razem z Kaziulką wpadliśmy na pomysł pewnej sesji.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
KaziulceMowa oczywiście o Kaziulce.
Kilka słów od autora materiału o Kaziulce.
Chciałbym być teraz przy Kaziulce.
Pomyśl nad tym, co napisałam ci o Kaziulce.
Wczoraj wspomniałam o Kaziulce z moim tatą.

Wołacz:
(hej!)
KaziulkoKaziulko! Wróć do mnie!
Hej Kaziulko!
Dobranoc Kaziulko!
Dobry wieczór Kaziulko!
Cześć Kaziulko!