Odmiana imienia Kastoś przez przypadki

Kastoś imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Kastoś

Dopełniacz
(kogo? czego?):Kastosia

Celownik
(komu? czemu?):Kastosiowi

Biernik
(kogo? co?):Kastosia

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Kastosiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Kastosiu

Wołacz
(hej!):Kastosiu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
KastośAutorem niniejszego tekstu jest Kastoś.
Moje drugie imię to właśnie Kastoś.
Kastoś wraca do domu.
Na drugie imię mam Kastoś.
W domu Kastoś często urządza rodzicom pokazy mody.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
KastosiaPrzedwczoraj były urodziny Kastosia.
Ręka Kastosia uniesiona ponad głowę zamachnęła się.
Trzeba wymyślić jakąś bajkę dla Kastosia.
W słuchawce usłyszałam głos Kastosia.
Dziadek Kastosia w tym czasie miał chorą rękę.

Celownik:
(komu? czemu?)
KastosiowiCoś muszę Kastosiowi powiedzieć, stoi i czeka.
Oddaję Kastosiowi list.
Dzięki Kastosiowi mamy kolejny artykuł po polsku.
Dzięki Kastosiowi święta nabrały nowego wymiaru.
Zszedłem z drogi Kastosiowi i usiadłem w fotelu.

Biernik:
(kogo? co?)
KastosiaPatrzył na Kastosia wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.
Spojrzała na Kastosia jeszcze raz.
Widzę Kastosia.
Popatrzyłam na Kastosia przekonana, że zacznie mówić dalej.
Pożegnali w końcu Kastosia i wyszli razem.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
KastosiemObie z Kastosiem postawiłyśmy na zmiany.
Siedzieliśmy z Kastosiem na ławce w parku.
Wieczorem z Kastosiem znowu idziemy na spacer.
Powinnam jednak pojechać z Kastosiem.
Razem z Kastosiem podążyłam na górne piętro za blondynką.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
KastosiuArtykuł o Kastosiu wywołał burzę w mediach.
Wtedy chciałam się czegoś dowiedzieć o nim i o Kastosiu.
Mamrotał coś o Kastosiu, gdy podtrzymywał się ściany.
Zrozumiałam, że muszę teraz powiedzieć prawdę o Kastosiu.
Kto dziś pamięta o Kastosiu.

Wołacz:
(hej!)
KastosiuHej Kastosiu!
Gdzie jesteś Kastosiu!?
Dobry wieczór Kastosiu!
Kastosiu! Uważaj!
Kastosiu! Gdzie jesteś?