Odmiana imienia Karolunia przez przypadki

Karolunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Karolunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Karoluni

Celownik
(komu? czemu?):Karoluni

Biernik
(kogo? co?):Karolunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Karolunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Karoluni

Wołacz
(hej!):Karoluniu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
KaroluniaAutorem artykułu jest Karolunia.
Dopiero do mnie dotarło, że Karolunia już tu jest.
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Karolunia.
Za chwilę wróci Karolunia z lasu.
Ma na imię Karolunia.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
KaroluniPostawa Karoluni była zupełnie inna.
Lubię śpiewać zwłaszcza dla Karoluni.
Karoluni siedziała na podłodze oparta o ścianę.
Tym razem prezentujemy wystawę Karoluni.
Nie ma Karoluni.

Celownik:
(komu? czemu?)
KaroluniMama przyznała rację Karoluni.
Karoluni włosy stanęły dęba na głowie.
Dopiero teraz zrozumiałem, że Karoluni coś się stało.
Zrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Karoluni.
Zaproponowałem Karoluni dwa tematy.

Biernik:
(kogo? co?)
KarolunięLubię Karolunię.
Popatrzyłam na Karolunię przekonana, że zacznie mówić dalej.
Poszłam dalej i wtedy poznałam Karolunię.
Kiedy podążyłam za jego wzrokiem, ujrzałam Karolunię.
Przeprosiłam Karolunię i poszłam dalej.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
KaroluniąIdę na spacer z Karolunią.
Powinnam jednak pojechać z Karolunią.
Pracuję z Karolunią.
Dzisiaj miałam się spotkać pierwszy raz z Karolunią.
Razem z Karolunią znaleźliśmy fajne towarzystwo do zabawy.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
KaroluniAnna sama już nie wie, co myśleć o Karoluni.
Wczoraj wspomniałam o Karoluni z moim tatą.
Myślałam cały czas tylko o Karoluni.
Dziś jeszcze powiemy sobie słówko o Karoluni.
Kto dziś pamięta o Karoluni.

Wołacz:
(hej!)
KaroluniuKaroluniu! Wróć do mnie!
Gdzie jesteś Karoluniu!?
Dobranoc Karoluniu!
Karoluniu! Uważaj!
Cześć Karoluniu!