Odmiana imienia Karolinunia przez przypadki

Karolinunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Karolinunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Karolinuni

Celownik
(komu? czemu?):Karolinuni

Biernik
(kogo? co?):Karolinunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Karolinunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Karolinuni

Wołacz
(hej!):Karolinuniu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
KarolinuniaMam na imię Karolinunia.
Dobrze, że Karolinunia grzecznie śpi.
Dla mnie było już jasne, ze Karolinunia umiera.
Jutro Karolinunia wyjdzie ze szpitala.
Jeśli jednak przegrasz, Karolinunia zostaje z nami.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
KarolinuniTata Karolinuni sam opatrzył mi nogę.
Przez uchylone drzwi usłyszałem wołanie Karolinuni.
W słuchawce usłyszałam głos Karolinuni.
Najbardziej polubiłam ojca Karolinuni.
Krótki filmik przedstawiający braciszka Karolinuni.

Celownik:
(komu? czemu?)
KarolinuniZerwał jabłko i podał je Karolinuni.
Dzięki Karolinuni mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Karolinuni oczy błyszczą.
Słoik z kawą wyleciał Karolinuni z rąk.
Ten nie pozostał dłużny Karolinuni.

Biernik:
(kogo? co?)
KarolinunięKarolinunię znalazłam w recepcji hotelu.
Widzę Karolinunię.
Śmiał się głośno, wesoło i patrzał na Karolinunię bardzo przyjaźnie.
Odprowadziłam Karolinunię do wyjścia.
Spojrzałem znacząco na Karolinunię.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
KarolinuniąZostaliśmy z Karolinunią w salonie sami.
Wieczorem z Karolinunią znowu idziemy na spacer.
W praktyce minęło już pół roku odkąd nie jestem z Karolinunią.
Jadę z Karolinunią na dyskotekę.
Śpiewam z Karolinunią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
KarolinuniZwiązana jest z nią legenda o Karolinuni.
A przecież nikt inaczej o Karolinuni nie pisał.
Kiedyś tam chciałam napisać o Karolinuni.
Pomyśl nad tym, co mówiłam ci o Karolinuni.
Dzisiaj chciałam napisać o Karolinuni.

Wołacz:
(hej!)
KarolinuniuDziękuję Karolinuniu za rozmowę!
Hej Karolinuniu!
Karolinuniu! Gdzie jesteś?
Dzień dobry Karolinuniu!
Gdzie jesteś Karolinuniu!?