Odmiana imienia Karinunia przez przypadki

Karinunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Karinunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Karinuni

Celownik
(komu? czemu?):Karinuni

Biernik
(kogo? co?):Karinunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Karinunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Karinuni

Wołacz
(hej!):Karinuniu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
KarinuniaJutro Karinunia wyjdzie ze szpitala.
Moje drugie imię to właśnie Karinunia.
Na drugie imię mam Karinunia.
Karinunia ma katar i źle się czuje.
Gdzie jest Karinunia?

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
KarinuniSpecjalnością Karinuni jest jazda na koniu.
Byłam pełna uznania dla rozwoju Karinuni.
Wysyłam list do Karinuni.
Przed sobą ujrzałam rękę Karinuni.
Pożyczę od Karinuni samochód i możemy jechać.

Celownik:
(komu? czemu?)
KarinuniKarinuni oczy błyszczą.
Karinuni wpadły w ucho słowa piosenki.
Korzysta z okazji, by wyznać Karinuni miłość.
Coś muszę Karinuni powiedzieć, stoi i czeka.
Opowiadam Karinuni o swoich zainteresowaniach.

Biernik:
(kogo? co?)
KarinunięW Karinunię nagle coś wstąpiło.
Karinunię zaświerzbiały ręce.
Na Karinunię spłynęła niewymowna ulga.
Karinunię znalazłam w recepcji hotelu.
Spojrzał na Karinunię z zaciekawieniem.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
KarinuniąWeekend spędzony z Karinunią był przesympatyczny.
Zobacz wywiad z Karinunią oraz innymi uczestnikami finału.
Ja z Karinunią coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.
Zostaliśmy z Karinunią w salonie sami.
Siedzieliśmy z Karinunią na kanapie.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
KarinuniPrzynajmniej tak myślał tata o Karinuni.
Anna sama już nie wie, co myśleć o Karinuni.
Mamrotał coś o Karinuni, gdy podtrzymywał się ściany.
Chciałam dowiedzieć się więcej o Karinuni.
Dobrze, że wspomniałeś o Karinuni.

Wołacz:
(hej!)
KarinuniuKarinuniu! Gdzie jesteś?
Dziękuję Karinuniu za rozmowę!
Karinuniu! Wróć do mnie!
Witaj Karinuniu!
Gdzie jesteś Karinuniu!?