Odmiana imienia Karin przez przypadki

Karin imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Karin

Dopełniacz
(kogo? czego?):Karin

Celownik
(komu? czemu?):Karin

Biernik
(kogo? co?):Karin

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Karin

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Karin

Wołacz
(hej!):Karin!

Przykłady deklinacji imienia Karin” w zdaniach w liczbie pojedynczej

Mianownik (kto? co?): Karin

Moje drugie imię to właśnie Karin.
Karin chce pójść ze mną na spacer.
Za chwilę wróci Karin z lasu.
Gdzie jest Karin?
Karin wraca do domu.

Dopełniacz (kogo? czego?): Karin

Wysyłam list do Karin.
Jestem mamą Karin i jeszcze trojga innych dzieci.
Tata Karin poszedł otworzyć drzwi.
Rodzina Karin wyprowadziła się.
Przed domem Karin zauważyłem wózek z dzieckiem.

Celownik (komu? czemu?): Karin

Przyglądam się Karin.
Dopiero teraz zrozumiałem, że Karin coś się stało.
Daję Karin, to co najlepsze we mnie.
Musiałam się zwierzyć Karin.
Kupiłem Karin magnes na lodówkę.

Biernik (kogo? co?): Karin

W końcu obudzili Karin, żeby ich ratował.
Karin znalazłam w recepcji hotelu.
Spojrzałam na Karin jak dopisuje kolejne literki.
Spojrzała na Karin jeszcze raz.
Odprowadziłam Karin do wyjścia.

Narzędnik (z kim? z czym?): Karin

Wczoraj wracamy z Karin od lekarza.
Zostaliśmy z Karin w salonie sami.
Siedzieliśmy z Karin przy basenie.
Siedzieliśmy z Karin na ławce w parku.
Jadę z Karin na dyskotekę.

Miejscownik (o kim? o czym?): Karin

Myślał o Karin i o swoim życiu.
I tak oto dowiedziałam się czegoś nowego o Karin.
Kiedyś chciałam napisać o Karin.
Dziś napiszę o Karin.
Marzę o Karin.

Wołacz (hej!): Karin

Karin! Wróć do mnie!
Dziękuję Karin za rozmowę!
Dzień dobry Karin!
Dobry wieczór Karin!
Witaj Karin!