Odmiana imienia Karin przez przypadki

Karin imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Karin

Dopełniacz
(kogo? czego?):Karin

Celownik
(komu? czemu?):Karin

Biernik
(kogo? co?):Karin

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Karin

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Karin

Wołacz
(hej!):Karin!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
KarinMoje drugie imię to właśnie Karin.
Karin chce pójść ze mną na spacer.
Za chwilę wróci Karin z lasu.
Gdzie jest Karin?
Karin wraca do domu.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
KarinWysyłam list do Karin.
Jestem mamą Karin i jeszcze trojga innych dzieci.
Tata Karin poszedł otworzyć drzwi.
Rodzina Karin wyprowadziła się.
Przed domem Karin zauważyłem wózek z dzieckiem.

Celownik:
(komu? czemu?)
KarinPrzyglądam się Karin.
Dopiero teraz zrozumiałem, że Karin coś się stało.
Daję Karin, to co najlepsze we mnie.
Musiałam się zwierzyć Karin.
Kupiłem Karin magnes na lodówkę.

Biernik:
(kogo? co?)
KarinW końcu obudzili Karin, żeby ich ratował.
Karin znalazłam w recepcji hotelu.
Spojrzałam na Karin jak dopisuje kolejne literki.
Spojrzała na Karin jeszcze raz.
Odprowadziłam Karin do wyjścia.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
KarinWczoraj wracamy z Karin od lekarza.
Zostaliśmy z Karin w salonie sami.
Siedzieliśmy z Karin przy basenie.
Siedzieliśmy z Karin na ławce w parku.
Jadę z Karin na dyskotekę.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
KarinMyślał o Karin i o swoim życiu.
I tak oto dowiedziałam się czegoś nowego o Karin.
Kiedyś chciałam napisać o Karin.
Dziś napiszę o Karin.
Marzę o Karin.

Wołacz:
(hej!)
KarinKarin! Wróć do mnie!
Dziękuję Karin za rozmowę!
Dzień dobry Karin!
Dobry wieczór Karin!
Witaj Karin!