Odmiana imienia Kandydusia przez przypadki

Kandydusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Kandydusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Kandydusi

Celownik
(komu? czemu?):Kandydusi

Biernik
(kogo? co?):Kandydusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Kandydusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Kandydusi

Wołacz
(hej!):Kandydusiu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
KandydusiaJa i Kandydusia nie wiedziałyśmy, co robić.
Gdzie jest Kandydusia?
Kandydusia chce pójść ze mną na dyskotekę.
Dobrze, że Kandydusia grzecznie śpi.
Autorem niniejszego tekstu jest Kandydusia.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
KandydusiLubię śpiewać zwłaszcza dla Kandydusi.
Tata Kandydusi sam opatrzył mi nogę.
Postanowiłam zadzwonić do Kandydusi i chłopaków.
Tato Kandydusi produkował abażury.
Teraz wiem ze to tylko pozory, kolejne kłamstwo Kandydusi.

Celownik:
(komu? czemu?)
KandydusiKupiłem Kandydusi magnes na lodówkę.
Kandydusi oczy błyszczą.
Proszę Kandydusi nie dokuczać!
Dopiero teraz zrozumiałem, że Kandydusi coś się stało.
Od początku próbujemy pomóc Kandydusi.

Biernik:
(kogo? co?)
KandydusięDoprowadził tym Kandydusię do stanu bliskiego apopleksji.
Kandydusię znalazłam w recepcji hotelu.
Śmiał się głośno, wesoło i patrzał na Kandydusię bardzo przyjaźnie.
Kacper patrzył na Kandydusię ze zdumieniem.
Postaram się namówić Kandydusię na spacer.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
KandydusiąByliśmy z Kandydusią na jarmarku.
Zostaliśmy z Kandydusią w salonie sami.
W praktyce minęło już pół roku odkąd nie jestem z Kandydusią.
Dorota spotkała się z Kandydusią.
Pracuję razem z Kandydusią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
KandydusiTeraz chcę napisać parę słów o Kandydusi.
Nie wspomniałem na początku o Kandydusi.
Mowa oczywiście o Kandydusi.
Przy Kandydusi zapomniałem o wszystkim.
Posiadam całą serię powieści tego autora o Kandydusi.

Wołacz:
(hej!)
KandydusiuHej Kandydusiu!
Dziękuję Kandydusiu za rozmowę!
Gdzie jesteś Kandydusiu!?
Dzień dobry Kandydusiu!
Kandydusiu! Wróć do mnie!