Odmiana imienia Kalusia przez przypadki

Kalusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Kalusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Kalusi

Celownik
(komu? czemu?):Kalusi

Biernik
(kogo? co?):Kalusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Kalusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Kalusi

Wołacz
(hej!):Kalusiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
KalusiaDziś Kalusia ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Za chwilę wróci Kalusia z lasu.
Autorem artykułu jest Kalusia.
Mam na imię Kalusia.
Kalusia odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
KalusiNie lubię Kalusi.
Tata Kalusi sam opatrzył mi nogę.
Przed domem Kalusi zauważyłem wózek z dzieckiem.
Byłam z nimi dziś na imieninach u cioci Kalusi.
Muszę pochwalić pomysł Kalusi.

Celownik:
(komu? czemu?)
KalusiTen nie pozostał dłużny Kalusi.
Dzięki Kalusi mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Dopiero teraz zrozumiałem, że Kalusi coś się stało.
Mama przyznała rację Kalusi.
Coś muszę Kalusi powiedzieć, stoi i czeka.

Biernik:
(kogo? co?)
KalusięWidziałem dzisiaj Kalusię z mojej klasy.
Poszłam dalej i wtedy poznałam Kalusię.
Spojrzałam na Kalusię jak dopisuje kolejne literki.
O jego personalia miałam spytać Kalusię prywatnie.
Na Kalusię moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
KalusiąWymyśliłam z Kalusią nową zabawę.
Pracuję z Kalusią.
Siedzieliśmy z Kalusią przy basenie.
Ja z Kalusią zrobiłyśmy koktajl brzoskwiniowy z nektarynek.
Ja z Kalusią chcemy się przebrać za wampiry.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
KalusiZwiązana jest z nią legenda o Kalusi.
Pamiętajmy o Kalusi i jej rodzinie.
Anna sama już nie wie, co myśleć o Kalusi.
Piszę o Kalusi.
Myślał o Kalusi i o swoim życiu.

Wołacz:
(hej!)
KalusiuWitaj Kalusiu!
Dobry wieczór Kalusiu!
Kalusiu! Wróć do mnie!
Cześć Kalusiu!
Kalusiu! Uważaj!