Odmiana imienia Kalka przez przypadki

Kalka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Kalka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Kalki

Celownik
(komu? czemu?):Kalce

Biernik
(kogo? co?):Kalkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Kalką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Kalce

Wołacz
(hej!):Kalko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
KalkaKalka tego nie widzi.
Jak już wiecie mam na imię Kalka.
Mam na imię Kalka.
Dobrze, że Kalka grzecznie śpi.
Autorem artykułu jest Kalka.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
KalkiRano gdy wstałem obudził mnie wrzask Kalki.
Lampion z dyni zrobiony na prośbę Kalki.
Kalki siedziała na podłodze oparta o ścianę.
Teraz wiem ze to tylko pozory, kolejne kłamstwo Kalki.
Rodzina Kalki wyprowadziła się.

Celownik:
(komu? czemu?)
KalceRozalia z troską przyglądała się Kalce.
Daję Kalce, to co najlepsze we mnie.
Musiałam się zwierzyć Kalce.
Kalce wpadły w ucho słowa piosenki.
Słoik z kawą wyleciał Kalce z rąk.

Biernik:
(kogo? co?)
KalkęSpojrzałam na Kalkę jak dopisuje kolejne literki.
Obserwuję Kalkę bardzo uważnie.
O jego personalia miałam spytać Kalkę prywatnie.
Spojrzałam na Kalkę w wymownym geście.
Doprowadził tym Kalkę do stanu bliskiego apopleksji.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
KalkąSiedzieliśmy z Kalką przy basenie.
Jadę na wycieczkę razem z Kalką.
Ja z Kalką zrobiłyśmy koktajl brzoskwiniowy z nektarynek.
Sprzątam pokój razem z Kalką.
Byliśmy z Kalką na jarmarku.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
KalceAnna sama już nie wie, co myśleć o Kalce.
Pamiętajmy o Kalce i jej rodzinie.
Powoli spełniam swoje marzenia o Kalce.
Ten wiersz jest o Kalce.
Myślałam cały czas tylko o Kalce.

Wołacz:
(hej!)
KalkoKalko! Gdzie jesteś?
Cześć Kalko!
Dobry wieczór Kalko!
Kalko! Wróć do mnie!
Dziękuję Kalko za rozmowę!