Odmiana imienia Kalinunia przez przypadki

Kalinunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Kalinunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Kalinuni

Celownik
(komu? czemu?):Kalinuni

Biernik
(kogo? co?):Kalinunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Kalinunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Kalinuni

Wołacz
(hej!):Kalinuniu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
KalinuniaJa i Kalinunia nie wiedziałyśmy, co robić.
Mam na imię Kalinunia.
Kalinunia nie umie śpiewać.
Kalinunia tego nie widzi.
Autorem niniejszego tekstu jest Kalinunia.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
KalinuniPozostało jeszcze zadzwonić do rodziców i siostry Kalinuni.
Uroda Kalinuni miała potężną moc.
Postanowiłam zadzwonić do Kalinuni.
Piszę list do Kalinuni.
Rodzina Kalinuni wspólnie spędziła świąteczny wieczór.

Celownik:
(komu? czemu?)
KalinuniTego Kalinuni było już za wiele.
Chciałam szybko pochwalić się Kalinuni.
Kto wie, może Kalinuni wyjdzie do na dobre.
Dzięki Kalinuni mamy kolejny artykuł po polsku.
Kupiłem Kalinuni magnes na lodówkę.

Biernik:
(kogo? co?)
KalinunięPatrzył na Kalinunię wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.
Przyniesiona przez Kalinunię kawa okazała się tą nieco gorszą.
Spojrzałem znacząco na Kalinunię.
O jego personalia miałam spytać Kalinunię prywatnie.
Sierżant wpatrywał się w Kalinunię jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
KalinuniąObie z Kalinunią postawiłyśmy na zmiany.
Razem z Kalinunią zrobiłyśmy obiad.
Śpiewam z Kalinunią.
Ja z Kalinunią zrobiłyśmy koktajl brzoskwiniowy z nektarynek.
Refleksyjnie po spotkaniu z Kalinunią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
KalinuniNiestety, nie umiała zapomnieć o Kalinuni.
Pamiętajmy o Kalinuni i jej rodzinie.
Na koniec parę słów o Kalinuni.
Wspominam o Kalinuni.
Pomyśl nad tym, co mówiłam ci o Kalinuni.

Wołacz:
(hej!)
KalinuniuKalinuniu! Uważaj!
Hej Kalinuniu!
Cześć Kalinuniu!
Witaj Kalinuniu!
Gdzie jesteś Kalinuniu!?