Odmiana imienia Kacjanek przez przypadki

Kacjanek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Kacjanek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Kacjanka

Celownik
(komu? czemu?):Kacjankowi

Biernik
(kogo? co?):Kacjanka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Kacjankiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Kacjanku

Wołacz
(hej!):Kacjanku!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
KacjanekNa drugie imię mam Kacjanek.
W domu Kacjanek często urządza rodzicom pokazy mody.
Autorem niniejszego tekstu jest Kacjanek.
Dobrze, że Kacjanek grzecznie śpi.
Kacjanek nie umie śpiewać.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
KacjankaTata Kacjanka opowiedział mi o swoich przygodach w wojsku.
Kacjanka siedziała na podłodze oparta o ścianę.
Zostało sto dni do narodzin Kacjanka.
Trzeba wymyślić jakąś bajkę dla Kacjanka.
Pozostało jeszcze zadzwonić do rodziców i siostry Kacjanka.

Celownik:
(komu? czemu?)
KacjankowiZaproponowałem Kacjankowi dwa tematy.
Korzysta z okazji, by wyznać Kacjankowi miłość.
Daję Kacjankowi, to co najlepsze we mnie.
Tego Kacjankowi było już za wiele.
Dzięki Kacjankowi mamy kolejny artykuł po polsku.

Biernik:
(kogo? co?)
KacjankaSpojrzał na Kacjanka i uśmiechnął się.
Kacjanka zaczęło to nieco irytować.
Popatrzyłam na Kacjanka przekonana, że zacznie mówić dalej.
Kiedy podążyłam za jego wzrokiem, ujrzałam Kacjanka.
Spoglądam na Kacjanka.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
KacjankiemRozmawiam z Kacjankiem.
Zginął w pojedynku z Kacjankiem.
Powinnam jednak pojechać z Kacjankiem.
Dzisiaj miałam się spotkać pierwszy raz z Kacjankiem.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Kacjankiem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
KacjankuPrzynajmniej tak myślał tata o Kacjanku.
Na pewno słyszałyście o Kacjanku.
Wspominam o Kacjanku.
Pomyśl nad tym, co mówiłam ci o Kacjanku.
Marzę o Kacjanku.

Wołacz:
(hej!)
KacjankuGdzie jesteś Kacjanku!?
Kacjanku! Uważaj!
Dzień dobry Kacjanku!
Kacjanku! Gdzie jesteś?
Kacjanku! Wróć do mnie!