Odmiana imienia Justysiek przez przypadki

Justysiek imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Justysiek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Justyśka

Celownik
(komu? czemu?):Justyśkowi

Biernik
(kogo? co?):Justyśka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Justyśkiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Justyśku

Wołacz
(hej!):Justyśku!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
JustysiekGdzie jest Justysiek?
Dla mnie było już jasne, ze Justysiek umiera.
Ma na imię Justysiek.
Za chwilę wróci Justysiek z lasu.
Justysiek odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
JustyśkaRano gdy wstałem obudził mnie wrzask Justyśka.
Nie mogę się otrząsnąć po odejściu Justyśka.
Prosimy o pomoc dla Justyśka.
Jadę do Justyśka.
Przed domem Justyśka zauważyłem wózek z dzieckiem.

Celownik:
(komu? czemu?)
JustyśkowiTego Justyśkowi było już za wiele.
Proszę Justyśkowi nie dokuczać!
Korzysta z okazji, by wyznać Justyśkowi miłość.
Oddaję Justyśkowi list.
Dzięki Justyśkowi mamy kolejny artykuł po polsku.

Biernik:
(kogo? co?)
JustyśkaSpojrzał na Justyśka z zaciekawieniem.
Oszołomienie spadło teraz na Justyśka i na moment odebrało mu wigor.
Patrzył na Justyśka wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.
Przed sesją zapytałam Justyśka co lubi.
Spojrzał na Justyśka i uśmiechnął się.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
JustyśkiemSiedzieliśmy z Justyśkiem na kanapie.
Karolina miała się spotkać z Justyśkiem przed szkołą.
Obie z Justyśkiem postawiłyśmy na zmiany.
Razem z Justyśkiem przestaliśmy dawno za nimi nadążać.
Rozmawiam z Justyśkiem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
JustyśkuPrzynajmniej tak myślał tata o Justyśku.
Wspominam o Justyśku.
A o Justyśku to i słowa rzec nie umiał.
To jest pieśń o Justyśku.
Pomyśl nad tym, co mówiłam Ci o Justyśku.

Wołacz:
(hej!)
JustyśkuHej Justyśku!
Dobranoc Justyśku!
Dziękuję Justyśku za rozmowę!
Justyśku! Uważaj!
Gdzie jesteś Justyśku!?