Odmiana imienia Justylka przez przypadki

Justylka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Justylka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Justylki

Celownik
(komu? czemu?):Justylce

Biernik
(kogo? co?):Justylkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Justylką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Justylce

Wołacz
(hej!):Justylko!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
JustylkaGdzie jest Justylka?
Moje drugie imię to właśnie Justylka.
Autorem artykułu jest Justylka.
Justylka odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Ja i Justylka nie wiedziałyśmy, co robić.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
JustylkiMuszę pochwalić pomysł Justylki.
Rodzina Justylki zginęła w wypadku samochodowym.
Przed domem Justylki zauważyłem wózek z dzieckiem.
Przepis na tą babkę dostałam dawno temu od znajomej Justylki.
Krótki filmik przedstawiający braciszka Justylki.

Celownik:
(komu? czemu?)
JustylceOczywiście każdy przyzna rację Justylce.
Zszedłem z drogi Justylce i usiadłem w fotelu.
Daję Justylce, to co najlepsze we mnie.
Słoik z kawą wyleciał Justylce z rąk.
Zerwał jabłko i podał je Justylce.

Biernik:
(kogo? co?)
JustylkęChwyciła Justylkę za rękaw płaszcza.
W Justylkę nagle coś wstąpiło.
Spoglądam na Justylkę.
Śmiał się głośno, wesoło i patrzał na Justylkę bardzo przyjaźnie.
Podchodzi, całuje Justylkę i idzie do wyjścia.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
JustylkąAle można sobie zrobić zdjęcie z Justylką.
Weekend spędzony z Justylką był przesympatyczny.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Justylką.
W praktyce minęło już pół roku odkąd nie jestem z Justylką.
Oboje z Justylką wybuchliśmy śmiechem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
JustylceHipnotyzująca powieść o Justylce i płatnym mordercy.
Pamiętajmy o Justylce i jej rodzinie.
Artykuł o Justylce wywołał burzę w mediach.
Pomyśl nad tym, co napisałam ci o Justylce.
Chciałbym być teraz przy Justylce.

Wołacz:
(hej!)
JustylkoJustylko! Wróć do mnie!
Witaj Justylko!
Hej Justylko!
Dobry wieczór Justylko!
Dobranoc Justylko!